تاثير ريسك‌هاي قيمت و توليد بر وضعيت گوشت مرغ و گاو در استان فارس

در اين مطالعه وضعيت توليد گوشت مرغ و گاو در استان فارس با توجه به مخاطرات هم‌زمان ناشي از قيمت و توليد اين محصولات بر اساس روش موآويا آلقاليس بررسي و تحليل شد. در اين روش نيازي به شناسايي ويژگي‌هاي تابع توليد و برآورد آن نيست و براي تحمين توابع مطلوبيت مستقيم و غيرمستقيم قابل استفاده است. معادلات تخميني براي دو فرم معمول ريسك توليد (جمع‌پذير و ضرب‌پذير) استخراج و نتايج مقايسه شد. داده‌هاي مورد نياز شامل داده‌هاي سري زماني ماهيانه‌ي توليد و قيمت گوشت مرغ و گاو و همين طور قيمت نهاده‌هاي اساسي براي توليد اين محصولات براي سال‌هاي 1380 تا 1385 مي‌باشد. نتايج مطالعه نشان داد كه با افزايش ريسك‌هاي قيمت و توليد، مقدار توليد گوشت مرغ در دوره‌ي مورد بررسي براساس هر دو الگوي ريسك جمع‌پذير و ضرب‌پذير كاهش يافته‌است. در حالي كه با افزايش ريسك قيمت و توليد، مقدار توليد گوشت گاو براساس الگوي ضرب‌پذير در تمام دوره كاهش ولي براساس الگوي جمع‌پذير در برخي ماه‌ها كاهش و در برخي ماه‌ها افزايش يافته‌است. براي گوشت مرغ، بر اساس هر دو الگو با افزايش قيمت، توليد كاهش يافته‌است. در واقع افزايش در ريسك قيمت و توليد، باعث شده كه افزايش قيمت در مواردي نه تنها انگيزه براي افزايش توليد بيش‌تر را فراهم نكند، بلكه كاهش توليد را هم سبب شود. براي گوشت گاو، بر اساس هر دو الگو با افزايش قيمت، توليد افزايش يافته و اين مطلب سازگار با تيوري است. به منظور كاهش نبود حتميت قيمت و توليد، فراهم كردن بستر لازم براي تهيه‌ي قراردادهاي قيمت‌گذاري فروش گوشت مرغ و گاو و خريد نهاده‌هاي اساسي براي توليد اين محصولات قبل از توليد و هنگام تصميم‌گيري براي توليد از طريق شركت‌هاي بيمه‌گر توصيه مي‌شود. هم‌چنين آموزش اعضاي تعاوني‌هاي مرغداري و گاوداري مي‌تواند براي فعاليت در زمينه‌ي بازاريابي اين محصول و تنظيم بازار مفيد باشد. از طرف ديگر دولت بايد از واردات برنامه‌ريزي نشده كه باعث افزايش ريسك براي توليدكنندگان مي‌شود، خودداري كند.