رابطه فرصت ديجيتالي با انگيزه شركت و كارايي دوره‏هاي

شاحص فرصت ديجيتالي، يك شاخص‏مركب است كه امكان دسترسي ارزان، همه شمول، فراگير و برابر شهروندان‏يك‏ كشور‏مشخص يا گروه‏هاي‏مشخصي از يك‏جامعه به ابزارهاي (ICT) را مورد‏ اندازه‏گيري قرار‏مي‏دهد. پژوهش‏حاضر با هدف شناخت رابطه بين دسترسي به مولفه‏هاي شاخص فرصت ديجيتالي با انگيزه شركت و‏كارايي دوره‏هاي آموزش ضمن ‏خدمت (ICDL) انجام گرفته‏است. جامعه‏آماري شامل دبيران مقطع متوسطه شهر‏سردشت بود كه در دوره‏هاي (ICDL) شركت كرده ‏بودند. و نمونه‏آماري با استفاده از روش نمونه‏گيري طبقه‏اي از بين دبيران مرد و زن مقطع متوسطه به تعداد 168نفر انتخاب شده است. براي گرد‏آوري اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده‏ است پايايي آن با استفاده‏از روش‏آلفاي‏كرانباخ 84/0 محاسبه شده‏است. براي بررسي‏شاخص‏فرصت ديجيتالي از آمار توصيفي و براي بررسي رابطه شاخص فرصت ديجيتالي با انگيزه‏شركت و كارايي ‏دوره‏هاي (ICDL) از همبستگي دو‏رشته‏اي ‏نقطه استفاده‏شد. براساس نتايج پژوهش معلمان 52 درصد به كامپيوتر، 38 درصد به اينترنت و 75 درصد به موبايل (شاخص فرصت ‏ديجيتالي)دسترسي داشته‏اند و يافته‏هاي پژوهش نشان داد كه بين دسترسي به مولفه‏هاي فرصت‏ديجيتالي و انگيزه بالا براي شركت در دوره‏هاي (ICDL) و همچنين كارايي اين دوره‏ها رابطه معني‏داري وجود دارد و براساس نتايج پژوهش پيشنهاد مي‏شود كه در جهت بهره‏وري هر چه بيشتر دوره‏هاي (ICDL) نسبت به افزايش شاخص فرصت ديجيتالي در بين گروه‏هاي هدف اين دوره‏ها برگزار شود.