ذات‌گرايي ارسطويي ـ سينوي و ذات‌گرايي معاصر

ذات‌گرايي ارسطويي ـ سينوي و ذات‌گرايي معاصر

بر اساس ذات‌گرايي، برخي اشياء موجود در خارج، داراي ذات هستند و ذات يك شيء، به چگونگي اشاره ما به آن شيء، يا به طور كلي، به اين‌كه ما چگونه به آن مي‌انديشيم يا از آن سخن مي¬گوييم، بستگي ندارد. از ديد يك ذات¬گرا، هر شيء، مجموعه‌اي از صفات ذاتي دارد كه ماهيت فردي آن شيء ناميده مي¬شود. اين‌ گونه صفات از ويژگي‌هاي عرضي كاملاً متمايز هستند و به اشاره يا نحوه سخن گفتن ما بستگي ندارند. اما از ديد يك قراردادگرا، اعتقاد به چنين ذاتي مردود است و آنچه ذات اشياء ناميده مي¬شود، حاصل نوع نگاه خاص انسان¬ها و علائق آ‌ن‌ها در ناميدن چيزهاست. از ديدگاه ارسطو، افراد و اشخاص داراي ذات هستند و تمام حقيقت اين اشياء را اوسيا و ذاتشان تشكيل مي‌دهد. از نظر ابن‌سينا نيز جواهر و اعراض، در ذات خود به اشياء ديگر وابسته نيستند. در ذات‌گرايي ارسطويي ـ سينوي، علم به اشياء و تعريف آ‌ن‌ها تنها در سايه صورت و ذات حاصل مي¬شود. در حالي كه اين سنت بيش‌تر به بحث معرفت و تعريف معطوف است، در ذات گرايي معاصر بيش‌تر به بحث «اين‌هماني» و «جهان‌هاي ممكن» پرداخته مي¬شود. در اين سنت، صفت ذاتي يك شيء، به عنوان صفتي تعريف مي¬شود كه در همه¬ جهان¬هاي ممكن همراه آن شيء باشد.

Abstract In Essentialism there are things in external world which have essences and these essences do not depend on how we consider or call them. According to essentialists, everything is a complex of its essential properties which is called individual essence. These properties are distinct from accidental properties and independent from how we consider or call them. On the contrary, a conventionalist does not believe in essences. According to him, a thing’s essence is a mirror of how people consider or call it. According to Aristotle, individuals have essences and ousias which determine their whole reality. For Avicenna too, substances -and accidents- have essences which are independent from other things. In Aristotelian-Avicennian essentialism, knowledge and definition is just due to form and essence. While this tradition is mostly intended to solve the problems of knowledge and definition, contemporary essentialism mostly discusses the problems of “identity” and “possible worlds”. In this tradition, an essential property of a thing is the one which is belongs to in any possible world.