تمثيل آكويناس و مقايسه آن با كلي مشكك

تمثيل آكويناس و مقايسه آن با كلي مشكك

بيشتر متالهانِ چه مسلمان چه مسيحي درپي يافتن راهي بوده اند كه در طي آن فهمي هر چند ناقص از خداوند امكان پذير باشد. فيلسوفان مسلمان محمولات تشكيكي را مطرح كرده اند و قديس اكويناس برآن است كه صفات به نحو تمثيل به خداوند اسناد داده مي شود و اين حد ميانه اي است بين مشترك لفظي و معنوي. اين مقاله با رجوع به منابع مختلف، ديدگاه توماس آكويناس درمورد تمثيل را شرح و سپس با ديدگاه رايج در فلسفه اسلامي مقايسه مي كند و در پايان آن را مورد نقد و ارزيابي قرار مي دهد. خواهيم ديد كه اصرار بر اندراج تمثيل ذيل مشترك لفظي مشكل را ناگشوده خواهد گذاشت و فهم صفات باز هم امكان ناپذير خواهد ماند. اما قبول معناي واحد و اذعان به شدت و ضعف هم فرق چنداني ميان تمثيل و حمل تشكيكي رايج در فلسفه اسلامي بر جاي نخواهد گذاشت.

Most theologians, either Muslim or Christian, have sought to find a way in which an undersanding, however incomplete, of God would be possible. The Muslim philosophers have brought up gradational predicates and Saint Thomas Aquinas maintains that attributes are analogically attributed to God which is a borderline between the homonym and the univocal. With reference to various sources, the present article explicates the viewpoint of Aquinas in respect to analogy, then compares it with the current viewpoint of the Islamic philosophy, and finally critically reviews and evaluates it. It will further be noticed that the insistence on the subsumption of the analogy under homonym will leave the problem unresolved and understanding the attributes will still remain impossible; however, acceptance of a single meaning and admitting to its firmness and infirmity will not leave much of a difference between the analogy and equivocal predication common in Islamic philosophy.