قاضي شدن زن در فقه شيخ طوسي - ريشه يابي و تحليل

قاضي شدن زن در فقه شيخ طوسي - ريشه يابي و تحليل

بحث قاضي شدن زن نخستين بار شيخ طوسي به صراحت در دو كتاب الخلاف و المبسوط، به تبع اهل سنت، مطرح كرد. شيخ طوسي به عنوان يكي از نقاط عطف در تاريخ فقه اماميه، در گسترش كمّي و كيفي فقه نقش زيادي داشته است.محقق با اتخاذ روش تاريخي، سؤالات زير را طرح و تأملي بر ادلّة شيخ طوسي دارد: چرا شيخ طوسي در اين مسأله به «اجماع» استناد نكرد؟ چرا شيخ طوسي به ظاهر آيه شريفة: « الرجال قوامون علي النساء . . » استناد نكرد؟ اعتبار تاريخي حديث مورد استناد شيخ در اين مسأله تا چه اندازه اي است؟ اصل «عدم جعل قضا» براي زن كه اصلي ترين دليل وي را تشكيل مي دهد چگونه قابل تحليل است؟ تمركز بر روش طرح مسأله، چينش داده ها، ارائة مباني و نتايج حاصل از آن در اين مسأله، «صورت» مناسبي براي پرداختن به «محتوا» و تحليل مسأله بر اساس مباني اصولي به شيوة فقه جواهري در ساير مباحث و مسائل فقهي فراهم مي كند.

propounded by Shaykh Tusi in his Al-Khilaf and Al-Mansut, following the Sunniʹs example. As one of the dignitary figures in the history of Imami jurisprudence, Shaykh Tusi has played a great role in the qualitative and quantitative development of jurisprudence. Adopting a historical methodology, the researcher raises the following questions and deliberates on Shaykh Tusiʹs arguments: Why did Shaykh Tusi not make reference to "consensus" (ijma‘) in this issue? Why did Shaykh Tusi not make reference to the outer aspect of the noble aya: (Men are managers of the affairs of women)? [The Qur’an, 4: 34] To what extent is the historical validity of the ?adith referred to by Shaykh Tusi? How analyzable is the principle of "non-fabrication of judgment" for a woman, which forms her most significant reason? Concentration on how to raise the issue, arrangement of the data, presentation of the fundamentals, and the achieved results of this issue, provide a suitable "form" for dealing with the "content" and analysis of the issue according to basic principles by the method of Jawahiri jurisprudence in other jurisprudential discourses and issues.