بررسي نگرش بيماران بستري در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران نسبت به اتانازي

چگونه مردن، به‌خصوص در سال‌هاي اخير نسبت به گذشته، با توجه به پيشرفت‌هاي علوم پزشكي و امكانات طولاني‌كننده‌ي حيات بيماران مفهوم جديدي پيدا كرده و بر اهميت آن افزوده شده است. درد و رنج بيماران از يك‌سو و هزينه‌هاي سنگين درمان كه بر بيماران يا خانواده‌ها و نظام سلامت تحميل مي‌شود از سوي ديگر، بحث اتانازي را در بين افراد مطرح مي‌نمايد. در اين بررسي نظر بيماران بستري در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران در ارتباط با اتانازي ارزيابي شده است. اين مطالعه در نيمه‌ي دوم سال 88 در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شده است. ابزار مورد استفاده پرسشنامه‌اي بود كه در آن 4 بيمار فرضي مطرح شده و پس از آن سوالاتي پيرامون آن‌ها به‌صورت سه گزينه‌اي طرح شده بود تا نگرش بيماران در موضوع مورد مطالعه سنجيده شود. از 110 بيمار انتخاب شده 105 نفر در مطالعه همكاري كردند (response rate =95. 45%) كه 60 نفر از اين افراد مذكر و 55 نفر مونث بودند. اين افراد بين سنين 17 تا 70 سال بوده و 40 درصد تحصيلات دانشگاهي داشتند. در مطالعه‌ي انجام شده از بين 4 نوع اتانازي، تنها اتانازي غيرفعال داوطلبانه مورد موافقت بيماران بود. در بررسي‌هاي انجام شده 5/69 درصد از كل بيماران با انجام اين نوع اتانازي موافق بودند و ميزان مخالفت 1/18 درصد بود. درحالي كه ديگر انواع اتانازي به طور واضح مورد مخالفت بيماران بود. از بين متغيرهاي بررسي شده (سن، جنس، بخش بستري، مذهب و سطح تحصيلات) فقط متغير بخش بستري رابطه‌ي معني‌داري با نگرش بيماران نسبت به اتانازي داشته است. نتايج حاصله نشان‌دهنده‌ي موافقت بيش‌تر بيماران در بخش داخلي با انجام اتانازي نسبت به بيماران بستري در بخش جراحي است. اين امر مي‌تواند به‌دليل ازمان بيماري و طولاني شدن بيماري‌ها در بخش‌هاي داخلي نسبت به بخش‌هاي جراحي باشد. ماهيت مزمن بيماري‌هاي داخلي و درگيري بيش‌تر بيمار با بيماري خود مي‌تواند بر روي نحوه‌ي نگرش وي به مساله‌ي اتانازي تاثير بگذارد كه اين امر با مطالعات مشابه مطابقت دارد.