معماي واگن و تلويحات آن براي اتانازي فعال و غير فعال

نظريه‌پردازان، تفاوت اتانازي فعال و غيرفعال را چنين تبيين مي‌كنند كه در اولي يك بيمار لاعلاج، با رنج زياد، و بدون اميد به بهبودي را مي‌كشيم و در دومي مي‌گذاريم كه بميرد. هدف پژوهش پيش رو عبارت بود از بررسي پاسخ به يك معماي اخلاقي كه در آن، مي‌توان تفاوت مفاهيم زيربنايي دو نوع اتانازي را به آزمون گذاشت. بررسي ويژگي‌‌هاي فردي در رابطه با اين قضاوت اخلاقي هدف ديگر پژوهش بود. 105 دانشجو علاوه بر مطالعه‌ي سناريوي واگن و پاسخ به پرسش‌هاي مرتبط با آن، به شش‌گويه مقياس خود ارزيابي معنويت، و بيست گويه مقياس كوتاه پنج عامل بزرگ شخصيت پاسخ دادند. يافته‌‌‌ها نشان داد 8/83 درصد پاسخ‌دهندگان كشتن يك‌نفر براي نجات جان پنج نفر را غير اخلاقي مي‌دانند. بررسي نقش جنسيت، دينداري، و شخصيت پاسخ‌دهندگان در رابطه با معماي واگن تفاوت معني‌داري به‌دست نداد (P > 0.05). با اين حال، تجربه‌پذيري رابطه‌ي بسيار نزديكي به سطح معني‌داري داشت (r = 0.19, P = 0.056). بنابر يافته‌‌هاي پژوهش حاضر تفاوت كشتن و اجازه‌ي مردن دادن براي اكثر افراد روشن است و بر مبناي آن، حتي در جايي كه منفعت بيش‌تري به‌دست آيد كشتن را ترجيح نمي‌دهند. پاسخ به معماي واگن متاثر از ويژگي‌هاي فردي نبود، با اين حال مولفه‌ي شخصيتي تجربه‌پذيري به‌عنوان عامل احتمالي موافقت با اتانازي فعال پيشنهاد شد.