رابطه ي «اول»، «آخر»، «ظاهر» و «باطن» با انسان كامل

رابطه ي «اول»، «آخر»، «ظاهر» و «باطن» با انسان كامل

در حوزه عرفان نظري، بسياري از مسائل عرفاني به آيات قرآني مستند مي‌شود كه از جمله اين آيات، آيه شريفه «هو الاوّل و الآخر و الظاهر و الباطن» است. عرفا، غالباً اسماء ياد شده در اين آيه را توصيف مقام ذات و هويّت غيبيّه مطلقه دانسته‌اند و به نظر برخي درك و شهود اين اسماء مبنايي براي فهم مسئله وحدت وجود و نديدن هرگونه كثرت در عالم هستي مي‌باشد. در اين نوشتار، اين نظريه مورد نقد قرار گرفته است و با ارائة دلايل متعدد، بيان شده كه اسماء چهارگانه در اين آيه توصيف مقام ذات نيستند و بنابراين‏، دليلي بر وحدت وجود نمي‌باشد بلكه اين آيه به نوعي وصف «انسان كامل» يا «حقيقت محمديّه» مي‌باشد.

In theoreticAl mysticism, mAny of the mysticAl issues Are Attributed to the QurʹAnic verses, Among which is the noble verse "He is the First, He is the LAst, He is the MAnifest, He is the UnmAnifest." The mystics hAve mostly regArded the nAmes mentioned in this verse As the description of the stAtion of essence And the Absolute unknown identity, And some view the understAnding And intuition of these nAmes As A bAsis for understAnding the unity of being And see no plurAlity in the world of being. In this Article, the Above theory is criticAlly reviewed And with provision of vArious reAsons it is stAte thAt the four nAmes mentioned in this verse do not describe the stAtion of essence, hence there is no reAson for the unity of being; rAther, this verse is somehow A description of "perfect humAn being" or "Mu?AmmAdAn reAlity."