مدل‌سازي توان اكولوژيكي سرزمين با استفاده از منطق فازي (منطقه مورد مطالعه : شهرستان برخوار و ميمه)

مدل‌سازي توان اكولوژيكي سرزمين با استفاده از منطق فازي (منطقه مورد مطالعه : شهرستان برخوار و ميمه)

يكي از مراحل اصلي آمايش سرزمين، تعيين توان بوم‌شناختي يا اكولوژيكي سرزمين است. تعيين مقدار دقيق توان هر عرصه از سرزمين براي كاربري‌هاي مختلف غيرعملي است. با به‌كارگيري منطق فازي به‌عنوان منطق مدل‌سازي رياضي فرايندهاي غيردقيق و مبهم، مي‌توان بستري را براي مدل‌سازي عدم اطمينانِ مطرح در تعيين توان اكولوژيكي فراهم ساخت. در اين تحقيق تعريف و مباني مدل ارزيابي توان اكولوژيكي مخدوم به عنوان مبنا مدنظر قرار گرفته و مدل مذكور با استفاده از منطق فازي پياده‌سازي شده است. فازي‌سازي نقشه‌هاي منابع اكولوژيكي و مدل‌هاي اكولوژيكي، درواقع استنتاج فازي به‌منظور جمع‌بندي نقشه‌ها و قطعي‌سازي از مراحل اصلي تعيين توان اكولوژيكي سرزمين با استفاده از منطق فازي محسوب مي‌شوند. ارزيابي توان اكولوژيكي براي طبقات مختلف كشاورزي، مرتع و توسعه شهري، روستايي و صنعت و بررسي و تحليل نقاط قوت و ضعف منطق فازي در پياده‌سازي مدلي مبتني بر منطق بولين، از خروجي‌هاي اين تحقيق به‌شمار مي‌رود. مقايسه نتايج پياده‌سازي مدل ارزيابي توان اكولوژيكي مخدوم با دو منطق بولين و فازي در شهرستان برخوار و ميمه، نشان مي‌دهد كه با به‌كارگيري استنتاج‌گرهاي فازي مي‌توان ارزيابي توان اكولوژيكي را، به خصوص در اطراف مرز عوارض و كلاس‌هاي تشكيل‌دهنده نقشه‌هاي منابع اكولوژيكي، نزديك‌تر به واقعيت انجام داد. مدل ارائه شده، مستقل از تعداد كاربري‌ها و معيارهاست و مي‌توان آن را با تغييرات لازم براي ساير مناطق، به كار گرفت.