بررسي كشت در شيشه (invitro) گياه هندوانه ابوجهل Citrullus colocynthis (L.) Schrad

در اين پژوهش تعيين بهترين محيط كشت براي اندامزايي ساقه‌اي و انتخاب مناسبترين جدا كشت از دانه رست‌هاي هندوانه ابو جهل مورد بررسي قرار گرفته است. براي به دست آوردن دانه رست‌هاي استريل بازدارندگي پوسته اي دانه در اسيد سولفوريك غليظ به مدت 20 دقيقه بر طرف شد. بعد از شستشو با آب مقطر استريل دانه‌ها به محيط كشت استريل منتقل شدند. 20 روز بعد، از دانه رست‌ها قطعات كوچك (لپه، جوانه انتهايي، محور زير لپه و ريشه) تهيه و به محيط كشت پايه MS با تيمار‌هاي هورموني مختلف منتقل شدند. تمامي جدا كشت‌ها توليد كالوس كردند و فقط جوانه انتهايي با تيمار IAA و كينتين برابر با 1 ميلي‌گرم در رليترتوليد كالوس كرده سپس به جوانه و شاخه تمايز يافت. براي تعيين مناسب‌ترين محيط كشت ؛ دو محيط كشت در نظر گرفته شد. محيط كشت پايه MS با تيمار IAA و كينتين برابر با 1 ميلي گرم و محيط كشت پايه MS، ويتامين 2 برابر محيط پايه MS و تيمار بنزيل آمينو پورين 2 ميلي‌گرم در ليتر به همراه نفتالن استيك اسيد 1/0 ميلي‌گرم در ليتر. جوانه انتهايي از محيط كشت استريل جدا شد و در اين دو محيط كشت قرار گرفت. طرح بر پايه بلوك كاملاً تصادفي انجام شد. جمع آوري داده‌ها درچهار مرحله انجام شد. قابليت توليد كالوس در محيط كشت با تيمار بنزيل آمينو پورين به همراه نفتالن استيك اسيد نسبت به محيط كشت IAA و كينتين بيشتر بود. در محيط كشت با تيمار IAA و كينتين با مقادير برابر شاخه زايي و افزايش طول شاخه‌ها معني دار بود. در محيط كشت با تيمار بنزيل آمينو پورين به همراه نفتالن استيك اسيد سبب تمايز كالوس به شاخه شد ولي شاخه‌زايي و افزايش طول شاخه‌ها معني‌دار نبود.