تغييرات اسموليت‌ها در تحمل دو رقم پنبه به شوري بالاي خاك

اين تحقيق با هدف بررسي جنبه‌هاي فيزيولوژيك دو رقم پنبه (Gossypium hirsutum L.) شامل ساي اكرا (Siokra) و ساحل (Sahel) تحت اثر شوري خاك (12Ec دسي زيمنس بر متر) جمع آوري شده از محيط طبيعي استان گلستان انجام گرفت. سنجش ها طي سه مرحله رويشي شامل دو برگي، چهار برگي و شش برگي صورت گرفت. در هر دو رقم از مرحله اول تا سوم بتدريج غلظت يون‌هاي +Na، -Cl افزايش يافت كه نشان مي‌دهد مقاومت به شوري لزوماً با توان گياه در محدود ساختن جذب يون ها همراه نبوده است. با سپري شدن مراحل رشد رويشي از مرحله اول تا سوم در هر دو رقم از ميزان CGR، NAR، جذب منيزيم و پتاسيم كاسته شد ولي توليد پرولين افزايش يافت در حاليكه افزايش آن در رقم متحمل ساي اكرا بالاتر بود. اثر شوري بالاي خاك با افزايش قند‌هاي محلول و كاهش قند‌هاي غير محلول همراه بود. از مرحله دو برگي تا شش برگي اندكي از ميزان گليسين بتائين كاسته شد. نتايج نشان داد كه پنبه در شرايط شوري گياهي است كه استراتژي توليد و تجمع توام پرولين و گلايسين بتائين را بر مي‌گزيند. شوري بالاي خاك در هر دو رقم اهميت پرولين و قند‌هاي محلول را (تا مرحله دوم) براي متحمل ساختن گياه افزايش داد و در طي دوره رشد ميزان قندهاي غيرمحلول كاهش يافت.