تحليل عوامل موثر بر نحوه استفاده از تسهيلات بانكي كشاورزي (مورد: شهرستان خوي)

با وجود اينكه اعتبارات رسمي كشاورزي نقش عمده‌اي در تأمين سرمايه مورد نياز براي توسعه كشاورزي مي‌توانند ايفا كنند، ولي شواهد حاكي از آن هستند كه بخش زيادي از وام‌هاي كشاورزي، دچار مخاطرات اخلاقي گرديده‌اند. پژوهش حاضر، براساس الگوي نظري تركيبي كه پژوهشگر طراحي كرده است، در پي بررسي نحوه هزينه‌كرد وام‌هاي كشاورزي و عوامل مؤثر بر هدايت صحيح آنهاست. نمونه تحقيق (120 نفر) از بين جامعه آماري (4592 نفر) شامل كشاورزان شهرستان خوي كه در بين سال‌هاي 1386-1381 حداقل يك بار وام كشاورزي دريافت كرده‌اند، با استفاده از روش طبقه‌اي با انتساب متناسب انتخاب شد. يافته‌هاي مطالعه نشان داد، تنها 8/37 درصد از كشاورزان مورد مطالعه، وام دريافتي را به طور كامل در مسير كشاورزي هدايت كرده‌اند و 4/18 درصد از آنان كاملاً دچار انحراف گرديده و بقيه وام‌ها نيز تا حدودي در اين زمينه دچار انحراف شده‌اند. طبق يافته‌ها، زمين زيركشت 91 درصد از كشاورزان، 2 هكتار و كمتر بوده است كه نشان‌دهنده خردي شديد اراضي و فراهم نبودن زمينه لازم براي به‌كارگيري سرمايه است. همچنين نتايج تحليل رگرسيون بيانگر آن است كه متغيرهاي مبلغ وام پرداختي، تعداد دفعات نظارت كارشناسان بانك بر نحوه مصرف وام و سطح مالكيت اجرايي در سال زراعي 1386-1385، در مجموع، 60 درصد از تغييرات متغير وابسته ميزان مصرف وام‌هاي كشاورزي در فعاليت‌هاي كشاورزي را تبيين كرده‌اند.