بررسي رابطه تضاد منافع بين سهام داران و اعتباردهندگان با

Conflict of Interest Between Stockholders and Bondholders, Income Distribution and Financial Constraints

بنابر تيوري نمايندگي يك شركت محلي است براي اجتماع ذي نفعان مختلفي كه هر يك اطلاعات، بازده و مطلوبيت هاي خاص خود را دارند. اين ذي نفعان براي حفاظت از منافع خويش و در راستاي كنترل تضاد منافع ديگر گروه هاي ذينفع با خود، اقدام به انعقاد قراردادهايي با ديگر ذي نفعان مي كنند. يك واحد تجاري را مي توان مكان هندسي و نقطه تلاقي قراردادها دانست. اعتبار دهندگان و سهام داران دو گروه عمده از ذي نفعان هستند. تحقيق حاضر به بررسي تاثير تضاد منافع آنان بر توزيع سود و محدوديت در تامين مالي مي پردازد. اين تحقيق در راستاي اندازه گيري محدوديت در تامين مالي، اقدام به بومي كردن شاخص معرفي شده توسط وايد و وو(2006) نموده است. براي آزمون فرضيه هاي تحقيق از داده هاي سال هاي 1379 تا 1385 شركت هاي پذيرفته شده در بورس و ضرايب همبستگي استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه با افزايش تضاد منافع بين اعتباردهندگان و سهام داران، سود كمتري بين سهام داران توزيع مي شود. از سوي ديگر يافته هاي تحقيق حاكي از آن هستند كه افزايش تضاد منافع بين اعتباردهندگان وسهام داران نمي تواند باعث افزايش محدوديت در تامين مالي گردد.

According to the agency theory, a firm is nexus of diversified stakeholders. Each of them contracts to others to protect his interests. Stockholders and bondholders are two main stakeholders in all firms. This research investigates the effect of conflict between these two groups on income distribution and financial constraints. We measured conflicts of interest following Ahmed et al. (2002). Whetted and Wu (2006) index (WW) is used to compute degree of financial constraints by means of Iranian financial data. We used correlation coefficients to test hypothesis and found conflicts of interest between stockholders and bondholders have a negative impact on income distribution. Furthermore, our results show that the increase in conflicts is not correlated with financial constraints.