تبيين سازمان يابي فضايي سيستم هاي شهري (مطالعه موردي: شهر بوشهر و استان فارس)

چكيده غالب برنامه ريزان شهري، به ويژه در مكتب ساختارگرايي معتقدند كه پديده هاي گوناگون فضاي زندگي را نمي توان جداگانه و به طور مستقل از يكديگر مطالعه كرد. لذا پيوستگي اساسي تيوري هاي سكونتگاهي شهري و ناحيه اي را مي توان در «تيوري سيستم ها » مشخص ساخت. اين پژوهش با اعتقاد به اين كه فرم فضايي سيستم شهري استان هاي بوشهر و فارس انعكاسي از فرآيندهاي اجتماعي و اقتصادي است كه در طول زمان طي نموده اند انجام شده است. با عنايت به ماهيت تحقيق و براساس رهنمودهاي كلي برنامه سوم توسعه سوالات اصلي تحقيق در پي شناسايي عوامل و متغيرهاي موثر، انسجام و يكپارچگي ، تعادل يا عدم تعادل در سازمان فضايي سيستم شهري مي باشد، در اين رساله هدف پژوهش ضمن غنا بخشيدن و انسجام دهي به مطالعات موجود در پي يافتن شواهد عيني در خصوص نحوه سنجش سيستم شهري و عواملِ موثر بر سازمان يابي آن مي باشد تا بتوان به ارايه يك الگوي مناسب سازمان فضايي سيستم شهري دست يافت. روش تحقيق انتخاب شده براي انجام پژوهش روشي نظري –كاربردي است كه در آن از تيوري سيستم ها و روش هاي آمار توصيفي، استنباطي و مدل هاي برنامه ريزي استفاده شده است. در جامعه آماري تحقيق براي سنجش روابط جمعيتي ميان شهرها 8262 نفر به عنوان آزمودني هاي تحقيق مورد ارزيابي گرفتند. در اين پژوهش با كاربرد تيوري سيستم ها و تهيه ماتريس تعامل فضايي جمعيت ميان شهرهاي مورد مطالعه فرضيه تحقيق مورد ارزيابي قرار گرفتند و مشخص گرديد كه در روابط فضايي جمعيت ورودي و خروجي مراكز شهري در طبقات مختلف ميزان خي دو محاسبه شده كوچك تر از ميزان خي دو در جدول نقاط بحراني است و با احتمال05/ = فرض صفر (Ho )را مي پذيريم و پذيرش فرضيه صفر داراي اين معني است كه فرض وابسته بودن يا سيستمي بودن عناصر و مراكز شهري تاييد نمي شود ، بلكه مراكز مذكور به طور مستقل از يكديگر فعاليت مي نمايند و از هم پيوندي و انسجام سيستمي برخوردار نمي باشند.