تاملي در سطح ادبي مثنوي معنوي(بلاغت)

مثنوي معنوي منظومه معرفت شناسانه مولوي ، شاعر قرن هفتم هجريست . ويژگي داستان در داستان بودن اين كتاب و ذهن سيال و عمق انديشه مولوي در مثنوي ، موجب شده است كه ارتباط گسترده خواننده با آن برغم سادگي زبان و عدم استفاده از شيوه مصنوع و متكلف در آن ميسر نگردد . مولوي ، گاه ضمن اشاره به دشواريهاي ارتباط با خواننده و ذكر علل و اسباب آن دشواريها ميكوشد ، تا برخي از آنها را بخواننده بشناساند و زمينه هاي لازم را براي ارتباط فراهم آورد . بلاغت بعنوان بخشي از سطوح سه گانه يعني سطح زباني ، انديشگي و ادبي كه سازنده سبك ادبي هستند؛ در مثنوي معنوي مولوي جلوه اي ويژه يافته است . اين مقاله ميكوشد به اين جنبه از ويژگيهاي سبكي منظومه روايي و داستاني مثنوي بپردازد .

Mathnavi is an pistemological sollection written during 7th century (A.H) by molavi-though this work is nonornamentatiuely written in pure simplicity , yet it fails to make any relation with vedders , because of its usage of stream of consciousne and plof-multiplicity . Molavi points out the problems and their cau in the auther – vedder relations , and tries to mend this relation while introducing them to the vedders. This issue that is the relationship between mathnavi and the readers goes back to criticism, epistemology and rhetoric and also covers the ecstatic necessity which is duly disussed in the present article .