تعامل بين سلوك عارفانه وفرايندمشاوره

The Interaction between Mystical Conduct and Process of Consulting

بخش قابل ملاحظه اي از متون ادب فارسي به يافته ها و آموزه هاي عرفاني اختصاص دارد. انديشه‌هاي عرفاني همچون فلسفه به دو بعد نظري و عملي تقسيم مي گردد و عرفان عملي فرايند سير و سلوك عارفانه با رهبري مراد، براي رسيدن به يك دگرديسي شخصيتي است. همسو با آن مشاوره نيز نوعي تعامل كلامي و فكري بين مشاور و مراجع و بازنمودن ابهام در انديشه وتصميم گيري و درنهايت رسيدن او به كمال فكري و شخصيتي است. اگرچه ظاهراً «مراجع محوري»در فرايند مشاوره با «مراد محوري» در سلوك عارفانه نوعي ضديت وعدم تجانس دارد و ناهمسوييهاي ديگري نيز بين اين دو جريان هست؛ ولي همانندي‌هاي درخور تأملي براي ايجاد يك تعامل مدبرانه بين سير و سلوك عارفانه و مشاوره به چشم مي خورد كه در اين صورت كاركرد زبان و ادبيات فارسي درعرصة مشاوره به ياري متون عرفاني روشن مي گردد. اين نوشتار پژوهشي در باب بيان اين هماننديها، ناهمسوييها و جستجوي الگوي عملي مناسب مشاوره از ارتباط عاطفي و عقلاني صحيح بين مريد و مراد در عرفان عملي است .

Mystical themes form a considerable part of Persian literary texts. Mystical reflections such as philosophy are divided into two aspects of theoretical and practical. Practical mysticism is a spiritual journey traversed with guidance of a spiritual master on the way to achieve personality metamorphosis. Consulting is similar to practical mysticism in the interaction between a counselor and an interlocutor, in resolving uncertainties and the ambiguities, and moreover in achieving intellectual and personality perfection of the interlocutor. However, there is a main difference between these processes: in mysticism the ʹmasterʹ and in consulting the ʹinterlocutorʹ has the pivotal role. In spite of some more discrepancies, there are enough similarities to be able to draw parallels between mystical conduct and consulting. This inquiry aims at showing these differences and similarities in order to find a suitable practical model for consulting based on the emotional and mental interaction between the master and the disciple in practical mysticism.