در پرتو انوار معنوي

A Structural Analysis of the Light Symbol in Mystical Experiences

نماد «نور» نشانة اصلي و كليد معنايي در فهم متون عرفاني است. يافتن دلالت معنايي نشانه هاي متون عرفاني به خاطر مناسبات منطقي ومنظم دروني نشانه ها، درك ژرفاي معاني را آسان مي كند. به گمان در تفاسيري كه عرفا از «نور خدا» ارائه مي دهند انديشة عرفانيِ«اتحاد با مطلق» سر مشق مفسران بوده است. معاني و مفاهيم نمادين «نور» بنا به تجارب عرفاني و روحاني صوفيه مختلف است، ليكن مسائل و موضوعات بنياديني چون، «خود شناسي»،«خداشناسي» و «وحدت وجود» در چارچوب اساسي تجربة عرفاني آنان نيز مشاهده مي شود. در اين نوشته سعي شده است كه ضمن بسط و تحليل ساختار معنايي و محتواييِ تجارب مشايخ بزرگ و برجستة عرفان در مورد «نور خدا»،بازتاب انديشه هاي خداشناسانة عرفاي نخستين نيز در گفتارهاي آنان تشريح گردد.

The ʹLight of Godʹ is the main sign and the key to understanding mystical texts. Sufis propounded important views about the ʹLight of Godʹ by their mystical experiences. In Sufiʹs commentary on this notion, the chief mystical idea is ʹunion with The Absoluteʹ. There are different symbolic meanings for the ʹlightʹ based on mystical and spiritual experiences of Sufis. However, the fundamental concepts such as ʹself-knowledgeʹ, ʹtheologyʹ, ʹpantheismʹ, and other fundamental mystical subjects are included in the basic frame of mystical experience. This article attempts to explain Mulanaʹs mystical experiences of the ʹLight of Godʹ.