تاثير طول درمان بر علايم اضطراب و افسردگي در برنامه هاي مختلف درماني نگهدارنده اعتياد

تاثير طول درمان بر علايم اضطراب و افسردگي در برنامه هاي مختلف درماني نگهدارنده اعتياد

در پژوهش حاضر، نمره علايم اضطراب و افسردگي 44 بيمار وابسته به مواد افيوني كه تحت درمان نگهدارنده با متادون (20 نفر) و بوپرنورفين (24 نفر) قرار داشتند، در سه مقطع زماني، پيش از شروع درمان، 45 روز پس از شروع درمان، و 90 روز پس از شروع درمان، مورد بررسي قرار گرفت. ابزار اندازه گيري، نسخه تجديدنظر شده چك ليست علايم (SCL-90-R) بود. نتايج اين بررسي نشان داد كه در هيچ يك از مقاطع زماني از لحاظ شدت علايم، تفاوت معناداري ميان دو گروه درماني وجود ندارد. شدت علايم اضطراب و افسردگي با گذشت زمان در هر دو گروه كاهش مي يابد اما اين كاهش طي 45 روز اول درمان در گروه درمان نگهدارنده با متادون، در مقايسه با بوپرنورفين، بيشتر است. با گذشت90 روز از آغاز درمان، شتاب كاهش علايم در گروه بوپرنورفين نيز بيشتر مي شود و در نهايت، با گذشت 90 روز از آغاز درمان، شدت علايم در دو گروه تفاوت معناداري با يكديگر ندارد. بنابراين اگرچه در كوتاه مدت متادون در كاهش نشانه ها موثرتر است، اما در درازمدت تفاوتي ميان اين دو نوع درمان وجود ندارد.

The purpose of the present study was to determine the effects of Buprenorphine and Methadone maintenance therapy (BMT and MMT) on the symptoms of anxiety and depression. To do this, SCL-90-R question-naires were administered to 44 individuals referring to addiction clinics seeking treatment. Our results were obtained at three different stages: at the beginning, 45, and 90 days following treatment. The obtained results revealed that the symptoms of anxiety and depression in both treatment groups decreased over time. Also, there were no significant differences in the symptoms in any of the treatment periods. However, such decrease in the intensity of the symptoms was more rapid in the MMT group. Specifically, the decrease in the intensity of the symptoms of anxiety and depression occurred after 45 days in the Buprenorphine maintenance group while in the MMT group it occurred before the 45-day period. These results are discussed in the context of adherence to treatment programs and underlying biological mechanisms of MMT and BMT.