جايگاه هستي‌شناختي و انسان‌شناختي در بومي‌سازي علوم انساني

جايگاه هستي‌شناختي و انسان‌شناختي در بومي‌سازي علوم انساني

چكيده يكي از مباحث نو در محافل علمي و غير علمي در ايران امروز، بحث دربارة بومي‌سازي علوم به ويژه علوم انساني در جامعة ديني و اسلامي است. بديهي است يكي از مسائل پيرامون بومي‌سازي علوم، ارائة فهم و معناي درست از اصطلاح «بومي ساختن» در عبارت مذكور است. مقالة حاضر ضمن ارائة برداشت و فهم مشخص از بومي‌سازي علوم، به مباني هستي‌شناختي و انسان‌شناختي فرايند بومي شدن علوم انساني مي‌پردازد. تلاش شده تا ضمن تفكيك و تمايز ميان انواع هستي‌شناسي و انسان‌شناسي، جايگاه و نقش هستي‌شناسي و انسان‌شناسي ديني در بومي شدن علوم انساني، تحليل و تبيين شود. در اين رابطه، استدلال خواهد شد كه بومي شدن علوم به معناي تطهير علوم انساني از تأثير يا تماس با ملل ديگر ازجمله جهان غرب نيست؛ زيرا همواره رشد علم در فضاي فكري‌اي رخ داده است و طبعاً رخ خواهد داد كه از امتياز و ويژگي تعامل و تماس با ساير فرهنگها برخوردار بوده است. افزون بر اين نكته، سيرة بزرگان دين اسلام همواره شاهد برقراري تماس فكري با بيگانگان فكري و جغرافيايي بوده است.

One of the modern discussions in iranian scientific and even none scientific meetings today are about sciences nativism, especially in humanities. In order to have a scientific look at the discussion, we have to find a correct definition on the subject. The present study tries to give a proper definition about nativism and concentrates on the principles of cosmology and humanism regarding nativism of humanities. The author of the article attempts to distinguish different kinds of cosmology and humanism and analyze the rule of religious cosmology and humanism in nativism of humanities. The author of the paper believes that : nativism of sciences is not equal to humanities, purges from western world and their side effects because there has always been a constructive relations among cultures in cultural and scientific fields .More over we have always witnessed the cultural negotiation and relation between islamic scholars and none islamic world.