اثر استازولاميد بر توان زيستي سلول‌هاي سرطان سينه در رده سلولي T-47D

Study of the Effects of Acetazolamide on Decreasing Viability of Breast Cancer Cells in T-47D Cell Line

زمينه و هدف: در اين مقاله به بررسي اثر بازدارندگي استازولاميد در رشد و تكثير رده‌اي از سلول‌هاي سرطان سينه (T-47D) پرداخته شده است. روش بررسي: در اين مطالعه، ظهور علائم ريخت‌شناسي ويژه آپاپتوزيس به‌وسيله ميكروسكوپ فلوئورسانس پس از رنگ‌آميزي با Annexin-PI بررسي گرديد. تحقيقات فلوسايتومتري براي بررسي ميزان و نوع مرگ سلولي، همچنين مطالعه چرخه سلولي با بهره‏گيري از رنگ DAPI صورت گرفت. ميزان فعاليت كاسپاز-3 و نيز الگوي DNA Laddering در سلول‌هاي تيمارشده تعيين و با نمونه شاهد مقايسه گرديد. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از آزمون واريانس يك‌طرفه صورت گرفت و مقايسه گروه‌ها در سطح 05/0p? انجام شد. يافته‌ها: بررسي علائم ريخت‌شناسي توسط ميكروسكوپ فلوئورسانس در كنار نمودارهاي حاصل از مطالعات فلوسايتومتري، پتانسيل قابل توجهي را براي داروي استازولاميد در القاي فرآيند آپاپتوزيس نشان داد. اما در مقابل، ميزان فعاليت آنزيم كاسپاز-3 در زمان تيمار سلول‌ها با دارو افزايش مشخصي داشت. اين در حالي بود كه در بررسي‌هاي انجام‌شده بر روي DNA ژنومي، الگوي نردباني مشخصي در رابطه با سلول‌هاي تيمارشده با دارو مشاهده نشد و اين خود دليل ديگري را بر وقوع درصد پايين آپاپتوزيس در زمان تيمار سلول‌ها با دارو آشكار ‏ساخت. از سوي ديگر، نمودارهاي فلوسايتومتري رسم‌شده با استفاده از نشانگر DAPI بيان‌كننده آن بود كه داروي سديم استازولاميد توان كمي را در كاهش سرعت چرخه تقسيم سلولي دارد و تنها توقف بخش اندكي از جمعيت سلولي را در مرحله M/2G باعث مي‌شود. نتيجه‌گيري: در مجموع، يافته‌هاي فوق نشان داد كه اثر بازدارندگي داروي استازولاميد بر روي رده T-47D را مي‌‌توان از طريق اثرگذاري به روي ساير فرآيندهاي سلولي به غير از آپاپتوزيس و يا توقف چرخه سلولي (احتمالاً از طريق القاي فرآيندهايي مانند كاتاستروف ميتوزي) توضيح داد.

Background and Objectives: This study aimed at investigating the inhibitory effect of acetazolamide on the growth and proliferation of breast cancer cells (T47-D). Methods: The appearance of morphological symptoms of apoptosis was checked after staining with Annexin-PI using fluorescent microscope. Flow cytometric studies were used for determination of the amount and type of cellular death and also for analyzing the cell division cycle. The amounts of caspase-3 activity and DNA laddering were determined in the treated cells and compared with samples of the control group. Unilateral variance test was used to analyze data (p<0.05). Results: Analysis of the apoptotic morphological symptoms using fluorescent microscope beside the obtained flow cytometric plots did not show any induction of apoptosis in the treated cells. On the contrary, increasing caspase-3 activity was registered when the cells were treated with the drug. While, in studies carried out on the genomic DNA, distinct laddering pattern was not observed indicating the occurrence of small amount of apoptosis in the treated cells. On the other hand, flow cytometric results, drawn with DAPI staining, confirmed that acetazolamide has a low potential to reduce velocity of the cell division cycle and stop only small percentage of the cells in G2/M phase. Conclusion: Based on the results of the study, the inhibitory effect of acetazolamide on T-47D cells should be explained through other cellular processes apart from apoptosis and cell cycle arrest. Those processes such as mitotic catastrophe can affect the cellular viability and hence prevent increase in the number of cancerous cells over time.