بررسي ميزان شادكامي و ارتباط آن با متغيرهاي جمعيت شناختي در بين دانشجويان

بررسي ميزان شادكامي و ارتباط آن با متغيرهاي جمعيت شناختي در بين دانشجويان

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان شادكامي و ارتباط آن بامتغيرهاي جمعيت شناختي در ميان دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد آزاد شهر بود. روش پژوهش:توصيفي از نوع همبستگي بود و نمونه اي شامل170تن از ميان3800 نفر با استفاده از روش تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. حجم نمونه با مراجعه به جدول تعيين اندازه نمونه مورگان و كرجسي تعيين گرديد. داده ها با بهره گيري از پرسشنامه شادكامي آكسفورد جمع آوري و با استفاده از آزمون آماري تحليل واريانس يكطرفه و آزمونt براي گروههاي مستقل تحليل شد. يافته ها :تفاوت مشاهده شده بين افراد با سنين مختلف در ميزان شادكامي رابطه معني‌داري را نشان داد. تفاوت افراد مجرد و متأهل ، زنان ومردان و افراد با مذهب مختلف در نمره شادكامي براساس آزمونt براي گروههاي مستقل معني دار نبود . تفاوت ميان افراد در رشته هاي مختلف تحصيلي و قوميت هاي مختلف در نمره شادكامي بر اساس آزمون آماري تحليل واريانس يكطرفه معني دار نبود.

Here, we examined happiness and its relationship with university students’ demographic variables in Azadshahr Azad University. Our study which used a correlation descriptive method drew a sample of 170 among from 3800 individuals that had been selected through random cluster sampling using Krejcie and Morgan table in order to determine the sample size. The results which had been gathered by Oxford Happiness Questionnaire were analyzed using ANOVA and t-test for the independent group. Findings support significant difference between people with different age ranges; however, there exist no significant difference between single and married individuals, female and male individuals belonging to various ethnic groups and religious background, and students of different majors.