تبيين ضرورت وجود امام بعد از پيامبر (ص)

چكيده دين مبين اسلام بر دو ويژگي جهاني بودن و خاتميت استوار است و اقتضاي اين دو خصلت اين است كه از هر جهات، زمينه رسيدن به آن اهداف فراهم شود. يكي از مولفه هاي بزرگ رسيدن به آن اهداف، با توجه به انقطاع وحي و نبوت، جانشيني پيامبر عظيم الشان اسلام است؛ كه مفسر و مبين كتاب الهي و معجزه جاودان پيامبر آخرالزمان و سكان دار هدايت بشريت باشد. در بيانات رسول مكرم اسلام، عترت پيامبر، به عنوان عدل قرآن و يكي از دو بال رسيدن به اهداف فوق معرفي شده است؛ لذا علي رغم تاكيد قرآن و تلاش پيامبر بر روشن شدن مسيله جانشيني وي، قضيه امامت با توجه به دسيسه هايي كه در صدر اسلام به وجود آمد،از مسير خود منحرف و در عرصه هاي سياسي و كلامي، بحث از امامت تبديل به مسيله اي جنجالي و اختلافي شد. اين اختلاف ها صدمه هاي جبران ناپذيري بر پيكره اسلام وارد و آن را از مسير اصلي خود منحرف كرد؛ تا جايي كه امروزه بعد از گذشت چهارده قرن از ظهور آخرين دين الهي، به خاطر همان اختلاف هاي صدر اسلام، امت اسلام به هفتاد و دو ملت تقسيم شده است. اينجا ضرورت وجود امام و وحدت مسلمانان، حول كلمه واحده، مشخص مي-شود. كليدواژه‏ها: امامت، ضرورت وجود امام، قاعده امكان اشرف، قاعده لطف، جانشين پيامبر.