اثرات زيست محيطي مصرف انرژي و رشد اقتصادي در ايران

اثرات زيست محيطي مصرف انرژي و رشد اقتصادي در ايران

در دهه هاي اخير، خطرات و آسيب هاي محيط زيست بيشتر نمايان شده است. اين آسيب ها، ناشي از تركيب عواملي همچون رشد جمعيت، رشد اقتصادي، مصرف انرژي و فعاليت هاي صنعتي است. در اين مقاله، اثرات زيست محيطي مصرف انرژي و رشد اقتصادي در ايران با استفاده از داده هاي آماري سري زماني سال هاي 83- 1346، به روش آزمون هم انباشتگي يوهانسون- جوسيليوس بررسي شده است. بر اساس نتايج، يك درصد افزايش در شدت استفاده از انرژي باعث افزايش 92/0 درصدي انتشار سرانه ي گاز دي اكسيدكربن و آلودگي محيط زيست شده است. همچنين، با افزايش يك درصدي توليد ناخالص داخلي سرانه انتشار سرانه ي گاز دي اكسيدكربن به مقدار 31/1 درصد افزايش داشته است.

During recent decades, environment has experienced a great loss as a result of some factors such as population growth, economic growth, energy consumption and industrial activities. This paper examines the relationship of energy consumption, economic growth and environment in Iran by using cointegration methods for the period of 1967-2004. The research found that the increase of energy intensity by one percent increases CO2 per capita and environmental pollution by 0.92 percent. Also, one percent increase of GDP per capita increases CO2 per capita by 1.31 percent.