تعيين جايگاه راهبرد توسعه ي صادرات در رشد توليد صنعتي ايران (با استفاده از روش داده - ستانده)

تعيين جايگاه راهبرد توسعه ي صادرات در رشد توليد صنعتي ايران (با استفاده از روش داده - ستانده)

در تحقيق حاضر با اشاره مختصري بر راهبردهاي توسعه ي صنعتي و استراتژي هاي حاكم بر آن، منابع رشد صنعتي با بهره گيري از روش تجزيه ي عامل در چارچوب تحليل داده - ستانده با رويكرد تحليل ايستاي مقايسه¬اي مورد بررسي قرار گرفته است. دوره ي زماني مورد مطالعه 78-1367 است كه به دو زيردوره 72-1367 و 78-1372 تقسيم شده است. آمارهاي اصلي مورد استفاده، جداول داده – ستانده ي سال هاي 1367، 1372 و 1378 بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران است كه با توجه به شاخص قيمت ها به قيمت ثابت تبديل شده اند. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه در دوره ي اول 72-1367 رشد بخش صنعت تحت تاثير استراتژي توسعه ي صادرات بوده و اهداف برنامه ي اول توسعه ي اقتصادي در اين زمينه محقق شده است. اما در دوره ي 78-1372 توسعه ي صادرات سهم ناچيزي در رشد ستانده ي بخش صنعت داشته و بيشترين رشد در اين دوره به گسترش تقاضاي داخلي اختصاص دارد و تحقق اهداف برنامه ي دوم در اين خصوص با چالش مواجه بوده است.

The main aim of this paper is to analyze the source of output growth of particularly industrial growth from a demand side perspective; the analysis will be based on Chenery’s factor decomposition approach (1960) input-output framework. Output growth is decomposed into four sources: domestic demand expansion, export expansion, import substitution and intermediate demand expansion. The study will cover the period of first and second five year macroeconomic plans (1988-93 & 1993-99). For this period, three input-output tables for years 1988, 1993 and 1999 will be employed.