بررسي اثر هارمان، نورهارمان و هارمين بر رفتار به خود پيچي (( Writhing شكمي القاي شده با اسيد استيك در موش

Effects of Harmane, Norharmane and Harmine on Writhing Behavior Induced by Acetic Acid in Mice

مقدمه: هارمان، نورهارمان و هارمين آلكالوئيدهاي بتاكربوليني خانواده گياه اسپند (پگانوم هارمالا، زيگوفيلاسه) هستند. آلكالوئيدهاي بتاكربوليني به جايگاه بنزوديازپيني گيرنده‌هاي GABAA به عنوان آگونيست‌هاي معكوس متصل مي‌شوند و مسيرهاي اوپيوئيدي دستگاه عصبي مركزي را تحريك مي‌كنند. اين آلكالوئيدها فعاليت آنزيم¬هاي سيكلواكسيژناز و ليپواكسيژناز را نيز مهار مي‌كنند. شايد بتاكربولين‌ها بتوانند درد به خودپيچي شكمي ناشي از تزريق داخل صفاقي اسيد استيك در موش‌ها را كاهش دهند. هدف: ارزيابي تجويز حاد هارمان، نورهارمان و هارمين بر پاسخ به خود پيچي شكمي ناشي از اسيد استيك. مواد و روش‌ها: همة آزمايش‌ها بر موش‌هاي نر نژاد Balb/C (20 الي 25 گرم) با تزريق داخل صفاقي اسيد استيك6/0 درصد براي ايجاد رفتار به خودپيچي شكمي در موش‌ها انجام شد. اين رفتار به روش مشاهده به‌مدت 30 دقيقه ثبت مي‌شد. كاهش شمارش رفتار به خود پيچي شكمي با اين داروها نشان‌دهنده اثر ضددرد بود. داروها در سمت‌هاي مخالف صفاق تزريق مي‌شدند تا از هرگونه تداخل فيزيكي شيميايي بين آنها جلوگيري شود. نتايج: تزريق داخل صفاقي هارمان (5 الي 20 ميلي‌گرم/ كيلوگرم، 6 الي 9 موش در هر گروه)، نورهارمان (5 الي 15 ميلي‌گرم/ كيلوگرم، 8 الي 9 موش در هر گروه) و هارمين (10 و 15ميلي‌گرم/ كيلوگرم، 8 الي 9 موش در هر گروه) به‌طور معني‌دار رفتار به خودپيچي شكمي القاء شده توسط اسيد استيك را كاهش داد. اثر مهاري هارمان، نورهارمان و هارمين توسط فلومازنيل (2 ميلي‌گرم/ كيلوگرم، داخل صفاقي) آنتاگونيزه شد. نتيجه‌گيري: اثر مهاري هارمان، نورهارمان و هارمين بر پاسخ به خودپيچي شكمي ممكن است از طريق مكانيسم‌هاي آگونيستي معكوس در سطح گيرنده‌هاي بنزوديازپيني واسطه‌گري شود.

Abstract Introduction: The (3-carbolines harmane, harmine and norharmane are the members of Harmalaʹs alkaloids group (Peganum harmala, Zygophillaceae). The P-carboline alkaloids adjoined to benzodiazepine site of the y-aminobutyric acid type A (GABAa). These alkaloids also inhibited cyclooxygenase and lipoxygenase activities. These findings showed that the P-carbolines should be able to reduce writhing nociceptio induced by acetic acid- in mice. Objective: To assess the effects of acute treatment with harmane, norharmane and harmine on the writhing induced by acetic acid in mice. Materials and Methods: The experiments were carried out on male BALB/C mice (20-25g). Intraperitoneal (I.p) injection of acetic acid (0.6%) was performed in order to cause writhing behavior. This behavior was recorded by direct observation for a 30-minutes period. Decrease of writhing count is indicative of an anti-no iception. In order to avoid the possibility of a physicochemical interaction between them, Drugs were administered on opposite sides of peritoned. Results: Intraperitoneal (I.p) injection of Harmane (5-20mg/kg) on 6-9 mice, norharmane (5-15mg/kg) on 8-9 mice and harmine (10-15mg/kg) on 8-9 mice in per group decreased the writhing behavior significantly (PO.OOOl, P<0.0003 and P<0.0016, respectively). The inhibitory effects of the mentioned drugs were antagonized by flumazenil (2 mg/kg) Conclusion: Effects of harmane, norharmane and harmine on writhing response may be mediated through an inverse agonistic mechanism located in the benzodiazepine receptors.