تاثير موضعي سرم خون بند ناف جنين انسان بر بهبود نقايص اپيتليالي قليايي قرنيه در مدل خرگوش

تاثير موضعي سرم خون بند ناف جنين انسان بر بهبود نقايص اپيتليالي قليايي قرنيه در مدل خرگوش

چكيده: مقدمه و هدف: يكي از وظايف مهم قرنيه، ايجاد ديد طبيعي به وسيله انعكاس نور بر روي لنز و شبكيه مي‌باشد. نقص در سطح اين لايه مي‌تواند به دليل عوامل درون‌زاد يا برون‌زاد زيادي مانند؛ تروما، عفونت و سوختگي شيميايي ايجاد گردد. اصل اساسي در ترميم نقص سطح چشم، رشد و تمايز سلول‌هاي جديد ليمبوس و تبديل شدن آنها به سلول‌هاي قرنيه مي‌باشد. سرم اتولوگ و سرم خون بند ناف حاوي مقدار زيادي فاكتورهاي رشد جهت تكثير، تمايز و بلوغ سلول‌هاي اپي‌تليال چشم مي‌باشند. هدف از اين مطالعه بررسي اثر سرم خون بندناف جنين انسان بر ترميم زخم قليايي قرنيه چشم در مدل خرگوشي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي كه در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشكي ياسوج انجام شد، تعداد 32 سر خرگوش بعد از ايجاد زخم به قطر6 ميلي‌متر در مركز قرنيه يك چشم، به صورت تصادفي در دو گروه 16 تايي قرار گرفتند. گروه اول سرم خون بند ناف جنين و گروه دوم قطره اشك مصنوعي را 4 بار در روز دريافت نمودند. معاينه با اسليت لامپ و روزانه براي هر خرگوش به مدت 14 روز انجام پذيرفت. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماري اندازه‌گيري‌هاي مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها : متوسط سرعت بهبود زخم بر حسب قطر زخم در گروه مداخله 77/0 ميلي‌متر در روز و در گروه كنترل 73/0 ميلي‌متر در روز بود كه تفاوت معني‌داري بين دو گروه مشاهده شد(05/0p<). نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه سرم خون بندناف جنين در مقايسه با اشك مصنوعي باعث افزايش سرعت بهبود زخم قليايي قرنيه در مدل خرگوشي مي‌شود.