بررسي اثر مديريت نيتروژن و زمان برداشت علوفه برعملكرد علوفه، دانه و ميزان انتقال مجدد جو رقم جنوب

بررسي اثر مديريت نيتروژن و زمان برداشت علوفه برعملكرد علوفه، دانه و ميزان انتقال مجدد جو رقم جنوب

به منظور بررسي اثر مقادير مختلف نيتروژن و زمان برش علوفه بر عملكرد دانه، علوفه و ميزان انتقال مجدد جو رقم جنوب، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه قلعه چنان، واقع درمنطقه كوت عبداله اهواز، در سال زراعي 88-1387 اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايش شامل پنج سطح نيتروژن60، 90،120و150 كيلوگرم نيتروژن در هكتار به صورت كود اوره، و سه زمان برش علوفه شامل عدم برش علوفه، برش علوفه در ابتداي ساقه رفتن بدون قطع مريستم زايشي و برش علوفه در ابتداي ساقه رفتن با قطع مريستم زايشي ساقه اصلي بود. نتايج نشان داد تيمارهاي برداشت علوفه كاهش معني‌دار عملكرد دانه را نسبت به تيمار شاهد (عدم برداشت علوفه) به همراه داشتند. در ميان تيمارهاي كود نيتروژن، بيشترين عملكرد دانه به تيمار 120 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار اختصاص داشت. عملكرد پروتيين علوفه خشك با افزايش كاربرد نيتروژن افزايش معني داري داشت، ولي با تاخير در زمان برداشت علوفه، درصد پروتيين كاهش و عملكرد آن افزايش معني داري يافت. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان داد كه مقادير زياد نيتروژن نتوانست خسارت تاخير در برداشت علوفه را بر توليد دانه جبران نمايد. ميزان انتقال مجدد و فتوسنتز جاري در هر دو تيمار برداشت علوفه كاهش يافت كه در تيمار برداشت علوفه در زمان اواسط ساقه رفتن معني دار بود. افزايش مقدار كود نيتروژن از 60 تا 120 كيلوگرم نيتروژن موجب افزايش ميزان انتقال مجدد و فتوسنتز جاري گرديد. با توجه به اجزاي اندازه گيري شده، مي توان گفت كه مصرف كود نيتروژن با كاربرد 120 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار، و برداشت علوفه در مرحله ابتداي ساقه رفتن، نسبت به تيمارهاي ديگر از برتري معنبي داري در كشت دو منظوره (علوفه + دانه) برخوردار بود.

In order to study of effect of different amounts of nitrogen and forage harvest time on grain and forage yield and remobilization of barely cultivar Jonoob, an experiment was conducted in a factorial form in a randomized completely block design (RCBD) in Ghalechenen, located in Kootabdollah in Ahvaz city during 2008-2009.The experiment treatments included four levels of nitrogen per hectare (60, 90, 120, and 150) in the form of urea fertilizer, and three forage harvest time including none- forage harvest, forage harvest at the time of stem elongation without reproductive meristem cut, and forage harvest at the time of stem elongation with reproductive meristem cut of main stem. The results indicated that forage harvest treatments had a significant reduction in grain yield compared to control treatment (none- forage harvest). Among the nitrogen fertilizer treatments, the most grain yield belonged to 120 kg pure nitrogen in hectare. Protein yield of dry forage had a significant increase with the increase of nitrogen application, but with a delay in forage harvest time, protein percentage decreased and its yield increased significantly. Obtained results of this experiment indicated that high amounts of nitrogen couldn’t compensate the damage of delay in forage harvest time for seed production. The remobilization and current photosynthesis in both treatments of forage harvest decreased, as it was significant in forage harvest treatment in the middle of stem elongation. The increase of nitrogen fertilizer from 60 to 120 kg caused an increase of remobilization and current photosynthesis. According to measured compartments, it is said that nitrogen consumption with applying 120 kg pure nitrogen in hectare and forage harvest in the stage of stem initiation, had an appropriate preference for dual purpose planting (forage and seed) compared to other treatments.