تبيين جغرافيايي بنيادهاي هويت ملي(مطالعه موردي : ايران)

هويت ملي عبارت است از مجموعه عناصر و مولفه‌هاي مشترك يك ملت مستقل كه افراد ملت نسبت به آنها خودآگاهي يافته‌اند و به واسطه آنها به يكديگر احساس تعلق مي‌كنند. در هر يك از رشته‌هاي علوم انساني مرتبط با مبحث هويت ملي بر يك يا تعدادي از عناصر تشكيل‌دهنده هويت ملي به عنوان عناصر اصلي آن تاكيد مي‌شود. به عبارت ديگر در حالي كه در جغرافيا سرزمين مشترك در اين زمينه مولفه اصلي شناخته مي‌شود؛ در علوم سياسي بر ساختار سياسي مشترك (حكومت) تاكيد مي‌شود و در علوم اجتماعي زبان مشترك، دين مشترك و آداب و سنن مشترك عنصر اصلي به شمار مي‌روند. سوالي كه در اين جا وجود دارد اين است كه علت اختلاف بين ديدگاه‌هاي مختلف در زمينه اولويت دادن به عناصر هويت ملي چيست؟ و در واقع كدام يك از مولفه‌ها را مي‌توان به عنوان عناصر اصلي در نظر گرفت. به نظر نويسندگان اين مقاله پاسخ اين سوال را مي‌توان با سطح‌بندي مولفه‌هاي هويت ملي بر مبناي تاثير وجود و يا عدم وجود عناصر و مولفه‌ها بر شكل‌گيري يك هويت ملي ارايه كرد. براي انجام اين كار در ابتدا با رويكردي جغرافيايي مهم‌ترين مولفه‌هاي هويت ملي تعيين و سپس به اولويت‌بندي آنها پرداخته مي‌شود. روش پژوهش مورد استفاده در اين مقاله روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي و هدف از انجام پژوهش حاضر تبيين مولفه‌هاي هويت ملي با رويكردي جغرافيايي مي‌باشد. نتيجه به دست آمده نشان مي‌دهد كه اولاً مهم‌ترين مولفه‌هاي هويت ملي صبغه جغرافيايي و سرزميني دارند و ثانياً در تقسيم‌بندي كلي سرزمين و تاريخ مشترك مهم‌ترين مولفه‌هاي تشكيل‌دهنده هويت ملي مي‌باشند كه عدم وجود اين دو مولفه به مفهوم عدم شكل‌گيري هويت ملي است.