حقوق والديني و حمايت كيفري از كودكان در برابر بزه‌ديدگي

حقوق والديني و حمايت كيفري از كودكان در برابر بزه‌ديدگي

خانواده مهمترين عامل تعيين‌كننده در حمايت از كودك و والدين مهمترين اشخاص در زندگي وي هستند. اما اين نقش و رابطه نبايد عاملي در جهت اعطاي حقوق و امتيازات ويژه به والدين و ساير مراقبان محسوب شود و در نتيجه، زمينه عدول از اصل جهاني منع تبعيض ضد كودكان را فراهم سازد. ايجاد توازن ميان حقوق كودك و حقوق والدين در خانواده از چالش برانگيزترين حوزه‌هاي مربوط به حمايت از كودكان در برابر بزه‌ديدگي درون خانواده است. استناد به نسبيت‌گرايي فرهنگي در كشورهايي نظير ايران كه از يك سو به اجراي اسناد سازمان ملل متحد در اين زمينه متعهدند و از سوي ديگر به رعايت احكام شرعي در قانون‌گذاري كيفري مكلفند، اين توازن را بسيار دشوار مي‌سازد. مقاله حاضر به بررسي اين موضوع در پرتو نظام بين‌المللي حقوق بشر، و بررسي اسناد خاص و عام درباره كودكان در سطح جهاني و منطقه‌اي از يك سو و بازتاب آن در حقوق كيفري ايران از سوي ديگر مي‌پردازد. سرانجام نيز راهكارهايي جهت همسويي حقوق كيفري ايران با استانداردهاي جهاني ضمن حفظ ارزش‌هاي ملي و بومي ارائه مي‌نمايد.

Family is the natural entity that best protects children and provides the appropriate conditions for their healthy development. However, parents’ rights in relation to their children should not be misused. To this effect, a considerable number of encouraging initiatives have taken place in order to eradicate discrimination against children and promote equal opportunities between parents and children. A delicate balancing act is needed in order to satisfy both sides: this is one of the main challenges in the domain of family law aiming at protecting children at home from being abused. For a country like Iran, which is both committed to the UN Documentation and obliged to observe Islamic laws and cultural values on the other hand, the maintenance of such a delicate balance is challenging. Taking into consideration the documentation on international human rights at regional and international level as well as the Iranian penal code, the present article carries out a research on the above mentioned issue. Eventually, while safeguarding Iranian national and indigenous values, it suggests ways in which the application of the Iranian penal code can be reconciled with universal standards.