تعاملهاي اجتماعي و رفتار تكراري كودكان در خودمانده و عقب مانده ذهني آموزش پذير

تعاملهاي اجتماعي و رفتار تكراري كودكان در خودمانده و عقب مانده ذهني آموزش پذير

هدف اين پژوهش بررسي تشخيص افتراقي الگوهاي رفتار تكـراري قالبي و اجتماعي در كودكان با نيازهاي ويژه بود. با استفاده از مصاحبه تجديدنظرشده تشخيـصي درخودماندگي (لرد و ديگران، 1994) در دو گروه درخودمانده (5 دختر و 11 پسر) و عقب‌مانده ذهني آموزش‌پذير (5 دختر و 11 پسر) در دامنه سني 8‌ ـ6 سـال از مدارس استـثنايي انتخاب شدند. نتايج تحليل واريانس چندمتغيري نشان دادند كه ميانگيـن نمره تخريب كيفي تعامل اجتماعي، ارتباطي و الگوهاي رفتار تكراري قالبي در كودكان درخودمانده به گونه معناداري بيشتر از كودكـان عقب‌مانده ذهني آموزش‌پذير است. استلزامها براساس تشخيصهاي افتراقي كودكان استثنايي بحث شد.

This research aimed to investigate differential diagnosis for social and stereotyped repetitive patterns of behavior among children with special needs. Using the Autism Diagnostic Interview-Revised (Lord et al., 1994), two groups of autistic (5 girls and 11 boys) and trainable mentally retarded (5 girls and 11 boys) aged 6-8 years old were selected from special schools. The results of MANOVA showed that the mean score of qualitative damage to social interaction, communication and stereo- typed repetitive patterns of behavior in autistic children is significantly higher than trainable mentally retarded children. Implica- tions on differential diagnosis of children with special needs are discussed.