نگاه به علم و فناوري از منظر توسعه؛ بررسي رابطه نوآوري و نابرابري

نگاه به علم و فناوري از منظر توسعه؛ بررسي رابطه نوآوري و نابرابري

مفهوم توسعه در نزد سياستگذاران بر خط‌مشي‌هاي انتخابي آنها تاثير مي‌گذارد. اين در حالي است كه توسعه، مفهومي هنجاري و ارزشي است و بر همين اساس، رويكردهاي متفاوتي به آن وجود دارد. در رويكردهايي كه در پي "بهبود اقتصاد ملي" هستند، علم كليد ثروت‌اندوزي است. لذا سياستگذار در سرمايه انساني و اجتماعي به عنوان دارايي‌هاي با ارزش، سرمايه‌گذاري مي‌كند. از آنجا كه بنگاه‌هاي اقتصادي رشد و ثروت را ايجاد مي كنند، سياستگذاران موظفند شرايط عمل را براي بنگاه ها فراهم كنند. ادبيات اين حوزه اشاره به وجود رابطه مثبت بين نوآوري و نابرابري دارد. با افزايش نوآوري، نابرابري افزايش مي‌يابد، ليكن ثروت حاصل از آن را بعداً مي‌توان براي كاهش نابرابري استفاده كرد. در مقابل، "رويكرد توسعه انساني" از بهبود كيفيت زندگي انسانها صحبت كرده و از نوآوري به خاطر فقرا، با فقرا و توسط فقرا سخن مي‌گويد. برخي نيز اهميت آزادي را در توسعه مطرح كرده و "رويكرد قابليت" را در پيش مي‌گيرند. اين رويكرد در مورد بهبود فرصت‌ها و شكوفايي استعدادهاي انساني، رفع نابرابري و دستيابي به عدالت سخن مي‌گويد. انسان به شرط توانمندي و آزادي است كه مي‌تواند خلاق باشد. اين نوشتار با توجه به پارادوكس موجود در رويكردهاي چندگانه توسعه در خصوص رابطه نوآوري و نابرابري، به بررسي اين ارتباط پرداخته و رابطه منفي بين نوآوري و نابرابري را نشان داده است. از آنجا كه پايين بودن قابليت‌هاي انساني و اجتماعي، كاهش نوآوري و تشديد نابرابري‌ها در ابعاد مختلف مادي و انساني را در پي خواهد داشت، تاكيد اين مقاله بر لزوم توجه بيشتر به ارتقاي قابليت‌هاي انساني در سياستگذاري‌ها است.

Policy decisions are shaped by policy makers’ conceptualization of development. Development is a value based and normative concept, and accordingly, there are various approaches to it. Science is the key to the creation of wealth in a "national economic development approach". Therefore, policy makers invest on human and social capital as valuable assets. Firms are important because they could cause growth and wealth. According to the literature in this field, there is a positive correlation between innovation and inequality. It means that inequality will increase by increasing innovation. But the wealth derived from innovation can later be used to reduce that inequality. In contrast, the concern for "human development approach" is improving human quality of life, and speaks about Pro-poor, Para-poor, and Per-poor innovations. Some economists argue about development as freedom and improvement of people capabilities. The concern for "capability approach" is improving human opportunities, eliminating inequalities, and achieving justice. Freedom and capability are prerequisites for people creativity. Because of the paradoxes in different development approaches mentioned above, in this article the relationship between innovation and inequality is examined and a negative correlation is found. Less social and human capabilities has resulted in less innovation and more inequalities in various dimensions. Therefore, a greater emphasis on enhancing human capabilities is recommended in policy making efforts.