شماره ركورد :
459293
عنوان مقاله :
اثر مصرف خوراكي كنگر فرنگي بر پاسخگويي انقباضي آيورت سينه‌اي موش صحرايي ديابتي
عنوان به زبان ديگر :
اثر مصرف خوراكي كنگر فرنگي بر پاسخگويي انقباضي آيورت سينه‌اي موش صحرايي ديابتي
پديد آورندگان :
نارنجكار، جمشيد نويسنده دانشيار Narenjkar, Jamshid , روغني، مهرداد نويسنده دانشيار Roghani, Mehrdad , صداقت، رضا نويسنده استاديار sedaghat, reza , تهامي نژاد، محمد نويسنده ,
اطلاعات موجودي :
دو ماهنامه سال 1389 شماره 87
رتبه نشريه :
علمي پژوهشي
تعداد صفحه :
10
از صفحه :
43
تا صفحه :
52
كليدواژه :
كنگر فرنگي , آئورت , ديابت قندي , پاسخ انقباضي
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: با توجه به افزايش بروز آترواسكلروز و بيماري‌هاي قلبي-عروقي در بيماري ديابت قندي و وجود شواهدي مبني بر اثر ضدديابتي گياه كنگر فرنگي، اثر مصرف خوراكي اين گياه به مدت 6 هفته بر پاسخگويي انقباضي آئورت سينه‌اي ايزوله در مدل تجربي ديابت قندي در موش صحرايي بررسي قرار شد. مواد و روش كار: موش‌هاي صحرايي به چهار گروه كنترل، كنترل تحت تيمار با گياه، ديابتي و ديابتي تحت درمان با گياه تقسيم بندي شدند. براي ديابتي كردن موش‌ها از استرپتوزوتوسين به ميزان 60 ميلي‌گرم بر كيلوگرم به صورت داخل صفاقي استفاده شد. دو گروه تحت تيمار با گياه نيز پودر اين گياه مخلوط شده با غذاي استاندارد موش را با نسبت وزني 25/6 درصد دريافت كردند. در پايان هفته ششم، پاسخ انقباضي حلقه‌هاي آئورت سينه‌اي به كلرور پتاسيم و نور آدرنالين با استفاده از اسباب بافت ايزوله بررسي قرار شد. نتايج: پاسخ انقباضي آئورت سينه‌اي در گروه ديابتي تحت درمان با كنگر فرنگي به كلرور پتاسيم تفاوت معنادار نسبت به گروه ديابتي نشان نداد و اين پاسخ در مورد نورآدرنالين در گروه ديابتي تحت تيمار (05/0p<) به طور معنادار كمتر از گروه ديابتي درمان نشده بود. هم‌چنين هيچ‌گونه تغيير معنادار در پاسخ انقباضي به كلرور پتاسيم و نورآدرنالين در گروه كنترل تحت تيمار در مقايسه با گروه كنترل مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: مصرف خوراكي كنگرفرنگي به مدت 6 هفته داراي اثر هيپوگليسميك بوده و در كاهش پاسخ انقباضي سيستم عروقي و به احتمال در جلوگيري از بروز هيپرتانسيون متعاقب در مدل تجربي ديابت قندي نوع 1 در موش صحرايي مؤثر است.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Considering the higher incidence of atherosclerosis and cardiovascular disorders in diabetes mellitus, this study was conducted to evaluate the beneficial effect of oral 6-week administration of Cynara scolymus L. (CS) on contractile reactivity of isolated thoracic aorta. Materials and Methods: Wistar rats were divided into control, CS-treated control, diabetic, and CS-treated diabetic groups. For induction of diabetes, streptozotcin (STZ) was intraperitoneally administered (60 mg/Kg). Meanwhile, CS-treated groups received CS mixed with standard pelleted food at a weight ratio of 6.25% for 6 weeks. After 6 weeks, contractile reactivity of thoracic aortic rings to KCl and noradrenaline was determined using isolated tissue setup. Results: Although CS-treated diabetic group did not show a significant reduction in KCl-induced contractile respone as compared to diabetic groupa, but NA-induced response was significantly lower in treated-diabetic group (P<0.05) as compared to diabetic group. Meanwhile, there was no significant difference between control and CS-treated control groups regarding contractile reactivity. Conclusion: Oral administration of CS for 6 weeks could improve hyperglycemia and also attenuate the contractile responsiveness of the vascular system and this may prevent the development of hypertension in diabetic rats.
سال انتشار :
1389
عنوان نشريه :
دانشور- پزشكي
عنوان نشريه :
دانشور- پزشكي
اطلاعات موجودي :
دوماهنامه با شماره پیاپی 87 سال 1389
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
لينک به اين مدرک :
بازگشت