مروري بر گياهان دارويي مورد استفاده در درمان چاقي و اضافه وزن

مروري بر گياهان دارويي مورد استفاده در درمان چاقي و اضافه وزن

شيوع چاقي و اضافه وزن به طور هشداردهنده در حال افزايش است. چاقي و اضافه وزن از مهمترين عوامل خطر قابل اجتناب هستند كه موجب بيماري و مرگ مي‌شوند. داروهاي صناعي كاهنده وزن كه مورد تاييد قرار گرفته‌اند، اثربخشي كم و عوارض نامطلوب قابل توجهي دارند. روش‌هاي متعددي به عنوان جايگزين داروهاي صناعي براي ايجاد كاهش وزن به كار مي‌روند. يكي از اين روش‌ها، استفاده از داروهاي گياهي است. در اينجا، اثرات گياهان دارويي و مواد موءثره گياهي شامل كافئين، افدرين، Garcinia cambogia،gordonii Hoodia‌، چاي (سبز، سياه و اولانگ)، بهار نارنج ، كاپسايسين، الياف گياهي مانند صمغ گوآر، گلوكومانان و اسفرزه2، Cissus quadrangularis‌، Irvingia gabonensis‌، لوبيا3، چيتوسان، شنبليله4 و يوهيمبين در كارآزمايي‌هاي باليني مربوط به كاهش وزن مرور مي‌شوند. اكثر اين گياهان دارويي در پژوهش‌هاي باليني بسيار محدودي مورد مطالعه قرار گرفته‌اند و هيچ‌يك از آنها تا حدي كه بتوان آن را به طور قطعي جهت كاهش وزن توصيه نمود ارزيابي نشده و همچنين خطرات بالقوه آنها نيز موردمطالعه قرار نگرفته است. بنابراين، انجام پژوهش‌هاي باليني بيشتر براي تعيين ميزان اثربخشي و ايمني گياهان دارويي و مواد مؤثره گياهي كه ممكن است خاصيت كاهش وزن داشته باشند، ضروري به نظر مي‌رسد.

The prevalence of obesity and overweight is alarmingly increasing. Obesity and overweight are regarded as the most important avoidable risk factors causing morbidity and mortality. The approved synthetic weight loss drugs have low efficacies and considerable adverse effects. Numerous approaches are used as alternatives to synthetic drugs to induce weight loss. One of the approaches is use of herbal medications. Here, the effects of medicinal plants and herbal active constituents including caffeine, ephedrine, Garcinia cambogia, Hoodia gordonii, tea (green, black and oolong), Citrius aurantium, capsaicin, plant fibers such as guar gum, glucomannan and psyllium, Cissus quadrangularis, Irvingia gabonensis, Phaseolus vulgaris, chitosan, Trigonella foenum-graecum and yohimbine in clinical trials concerning weight loss are reviewed. Most of these medicinal plants have been studied in very limited clinical studies, and none have been evaluated to the extent that can be definitively recommended for weight reduction, nor have they been studied to ascertain the extent of potential hazards. Thus, further clinical researches to define the efficacies and safeties of the medicinal plants and herbal active constituents that may have weight reducing properties seem warranted.