بررسي مقايسه‌اي وحي و نبوت نزد فارابي و ابن‌سينا

بررسي مقايسه‌اي وحي و نبوت نزد فارابي و ابن‌سينا

تبيين وحي و نبوت نزد حكماي مسلمان از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. فارابي به عنوان نخستين فيلسوف مسلماني كه به مساله نبوت پرداخته و ابن‌سينا از حيث مفهوم‌سازي‌هاي دقيق و بديع پيرامون نبوت و مبادي آن درخور تحقيق‌اند و همواره متعلق تفاسير مختلف بوده‌اند. برخي به فارابي اشكال كرده‌اند كه با وارد كردن خيال در فرآيند وحي جايگاه نبي را نسبت به فيلسوف تنزل داده و برخي به ابن‌سينا اعتراض نموده‌اند كه با داخل‌ كردن حدس در فرآيند وحي از تبيين معلومات جزيي وحي عاجز مانده و تنها معارف كلي وحي در نظريه وي تبيين‌پذيرند، در حالي كه فارابي قوه ناطقه نبي را مدرك تمامي معقولات و مفارقات مي‌داند و ابن‌سينا هم به نقش قواي خيالي در وحي و نبوت توجه كرده و از عهده تبيين جزييات بر آمده است.

The explanation of revelation and prophecy has a special place in the view of Muslim philosophers. The ideas Farabi as the first Muslim philosopher who dealt with the prophecy and Ibn Sina in view of his original and precise conceptualization about prophecy and its foundations deserve inverstigation and have always been the subject of different commentaries. Some critics have found faults with Farabi that by introducing the concept of imagination in the process of revelation he has subordinated the place of prophet to that of philosophers and some have objected to Ibn Sina that by introducing the concept of guess in the process of revelation he is unable to account for revelationʹs knowledge to particular things and only universal knowledge of revelation in his theory are explicable, wheras Farabi recognizes the rational faculty of prophet as perceiving all the intelligible and separate substances and Ibn Sina as well has paid attention to the role of imaginative faculties in revelation and prophecy and has succeeded in explaining the knowledge to particulars things