وجودشناسيِ پسامدرن در داستاني از يك نويسنده? ايراني

چكيده در منابع ادبي نمي‌توان تعريف واحد و جهانشمولي از پسامدرنيسم به دست آورد كه مورد اجماع نظريه‌پردازان باشد و بتوان آن را در نقد همه? انواع اين داستان‌ها به كار بُرد. اكثر نظريه‌پردازان پسامدرنيسم تاكيد مي‌كنند كه اين مفهوم را نمي‌توان با تعريفي ساده و يگانه تدقيق كرد. ارايه? تعريف جامع‌ومانع البته رويكردي عقلاني است، اما پسامدرنيسم كه عقلانيت مدرن را به چالش مي‌گيرد قاعدتاً نمي‌تواند با تعريفي واحد و همگاني سازگار باشد، بلكه به تكثر و پارادوكس ميل مي‌كند. با اين حال، حلقه‌هاي واسط و رشته‌هاي پيونددهنده‌اي در نظريه‌هاي مختلف پسامدرنيسم وجود دارند كه جنبه‌هايي از آراي متفكران اين حوزه را به هم نزديك مي‌كنند. محو شدنِ تمايز بين دنياي واقعي و تخيل در داستان‌هاي پسامدرن، يكي از مشتركات نظريه‌هاي پسامدرنيسم است كه مصداق بارز آن را داستان كوتاه «تمام زمستان مرا گرم كن»، نوشته? نويسنده? معاصر علي خدايي، مي‌توان دانست. نقد اين داستان از منظر نظريه? برايان مك‌هِيل درباره? پسامدرنيسم و سپس استناد به مفاهيم مشابهي كه بَري لوييس و ديويد لاج مطرح كرده‌اند، نشان مي‌دهد كه اين سه نظريه‌پرداز، به رغم اصطلاحات متفاوتي كه به كار برده‌اند، تا چه حد به موضوعات مشترك نظر داشته‌اند و به ديدگاه‌هاي يكديگر تقرّب مي‌كنند.