مقايسه يافته‌هاي CT اسكن و ويژگي‌هاي باليني در بيماران واجد و فاقد اختلال هاي رواني پس از آسيب مغزي تروماتيك: يك مطالعه توصيفي-طولي

مقايسه يافته‌هاي CT اسكن و ويژگي‌هاي باليني در بيماران واجد و فاقد اختلال هاي رواني پس از آسيب مغزي تروماتيك: يك مطالعه توصيفي-طولي

مقدمه و هدف: قربانيان آسيب مغزي تروماتيك (TBI) ممكن است براي ابتلاي به ‌اختلال رواني مستعد گردند. ‏هدف از انجام پژوهش حاضر، مقايسه يافته‌هاي CT اسكن و ويژگي‌هاي باليني در بيماران واجد و فاقد اختلال هاي رواني پس از TBI بود. مواد و روش‌ها: در مجموع 238 بيمار مبتلا به TBI‏ (43 زن و 195 مرد) در قالب مطالعه اي توصيفي-طولي به شيوه نمونه‌گيري غيراحتمالي و پياپي به مطالعه وارد شدند و هريك از آنها تحت معاينات جراحي اعصاب و ارزيابي‌هاي روان شناختي قرارگرفتند. پس از گذشت چهار ماه پيگيري 1/65% (155 نفر) از بيماران براي تعيين ماهيت اختلال رواني ناشي از TBI با استفاده از مصاحبه ساختار يافته باليني بر پايه ضوابط تشخيصي DSM-IV به يك روان-پزشك مراجعه كردند. نتايج: يافته‌هايCT‏ نشان داد تفاوت‌هايي معني‌دار بين دو گروه بيماران واجد و فاقد اختلال هاي رواني چهار ماه پس از TBI از نظر متغيرهاي شكستگي جمجمه (03/0P < ) و وقوع هرگونه آسيب تحت جمجمه‌اي (003/0P < ) وجود دارد. افزون بر آن در حيطه ويژگي‌هاي باليني بين اين دو گروه در متغيرهاي شدتTBI (01/0P < )، سطح هشياري (001/0P < )، مدت زمان نقص هشياري (003/0 > P)، طول مدت و شدت آمنزي پس از تروما (01/0P < ) و ناتواني كلي ناشي از تروما (02/0P < ) تفاوتي معني‌دار يافت شد و اين در حالي بود كه هيچ يك از متغيرهاي جمعيت‌شناختي معني‌دار ظاهر نشدند. نتيجه گيري : برپايه اين نتايج، پيشنهاد مي‌شود، هنگامي كه بيماران مبتلا به آسيب مغزي يا تحت جمجمه‌اي در بخش جراحي اعصاب ‏پذيرش ‏مي‌شوند، مي‌بايست دست كم در مقطع زماني چهار ماهه پس از ‏TBI‏ براي ارجاع، ارزيابي‌هاي روان شناختي و مديريت اختلال رواني به آنها توجه ‏كافي مبذول داشت.

Background and Objective: The victims of Traumatic Brain Injury (TBI) might become prone to mental disorder. ‎The aim of this study was to compare CT scan findings and clinical characteristics in patients with and ‎without mental disorders following traumatic brain injury. Materials and Methods: Overall, 238 patients (43 females and 195 males) with TBI in the form of a descriptive-longitudinal study were chosen by nonprobability and consecutive sampling procedure and each of them were under neurosurgical examinations and psychological evaluations. After 4 months of follow-up‎, 65.1% (155 cases) of patients referred to a psychiatrist to determine the nature of mental disorder due to TBI, using a structured clinical interview, based on DSM-IV diagnostic criteria. Results: CT- findings showed significant differences between two groups of patients with and without mental disorders four months after TBI, regarding variables for skull fracture (p < 0.03) and the occurrence of any subcranial damage(p < 0.003). Moreover, in the area of clinical characteristics between these two, variables of TBI severity (p < 0.01), level of consciousness (p < 0.001), duration of loss of consciousness (p < 0.003), duration and severity of post traumatic amnesia (p < 0.01), general disability resulting from trauma (p < 0.02) a significant difference was found out. However, the demographic variables did not appear significant. Conclusion: Based on these results, it is suggested, when patients with brain or subcranial damage are accepting in the section of neurosurgery, they should be cared enough for at least a four-month period after TBI for presentation , psychological assessments and management of mental disorder.