اختلال اضطراب- افسردگي در بيماران دچار سندرم روده تحريك‌پذير

اختلال اضطراب- افسردگي در بيماران دچار سندرم روده تحريك‌پذير

مقدمه: اختلال روانپزشكي در بيماران دچار سندرم روده تحريك‌پذير(IBS) شايع است ولي فراواني آن در جوامع مختلف متفاوت است. هدف: تعيين فراواني اختلال روانپزشكي (اضطراب – افسردگي) در بيماران دچار IBS در استان گيلان(رشت). مواد و روش‌ها: در يك مطالعه مقطعي، 256 بيمار IBS كه معيارهاي ROM III را داشتند، انتخاب و از نظر اختلال روانپزشكي در دو مرحله ارزيابي شدند. در مرحله اول، افراد با پرسشنامه GHQ28 غربال شدند. در مرحله دوم، كساني كه نمره معادل يا بيش از 23 كسب كرده بودند با مصاحبه نيمه ساختار يافته روانپزشكي ارزيابي شدند و متغيرهاي جمعيت شناختي آنها از قبيل سن، جنس، تاهل، ميزان تحصيل و اشتغال در پرسشنامه‌اي كه به همين منظور طراحي شده‌بود ثبت شد. 05/0>? از نظر آماري معني‌دار تلقي شد. نتايج: از 256 نفر دچار IBS، 30 نفر ( 7/11%) بدون علايم يا نشانه‌هاي روانپزشكي بودند و 226 نفر، (83 مرد و 143زن) درجه‌هايي از مشكلات روانپزشكي داشتند. پس از مصاحبه نيمه ساختاريافته روانپزشكي، 190 نفر (2/74%) دچار اضطراب– افسردگي بودند. ]89 نفر اختلال اضطرابي، 41 نفر اختلال افسردگي و 60 نفر هم‌ابتلايي اختلال اضطراب- افسردگي[. در اختلال اضطرابي، اختلال اضطراب فراگير (7/53%) و در اختلال افسردگي، ديس تايمي (5/53%) بيشترين فراواني را داشت. در مقايسه بيماران با اختلال اضطراب- افسردگي (190نفر) و افراد نرمال (66 نفر)، جنس (019/0P=)، شغل (002/0 P=) و شدت IBS (001/0 p<) تفاوت هاي آماري معني¬دار نشان داد. نتيجه‌گيري: اگرچه نياز به مطالعه آتي براي تعيين ارتباط متغيرهاي جمعيت شناختي و انواع IBS با اختلال روانپزشكي وجود دارد ولي به نظر مي‌رسد كه توجه به اين اختلال روانپزشكي در بيشتر بيماران IBS در درمان آنها كمك‌كننده باشد.