مقايسه تاثير هشت هفته تمرين هوازي و يوگا بر شاخص هزينه فيزيولوژيك (PCI) بيماران مبتلا مولتيپل اسكلروزيس

مقايسه تاثير هشت هفته تمرين هوازي و يوگا بر شاخص هزينه فيزيولوژيك (PCI) بيماران مبتلا مولتيپل اسكلروزيس

زمينه و هدف: بيماري مولتيپل اسكلروزيس (ام اس)، بيماري مزمن دميليناسيون سـيستـم اعـصاب مـركزي است كه با نشانه هاي گوناگون باليني آشكار مي گردد. پژوهش حاضر با هـدف تاثير و مقايسه دو نوع تمرين هوازي و يوگا بر شاخص هزينه فيزيولوژي (PCI) بيماران مبتلا به ام اس اجرا شد. روش بررسي: نـمونه آمـاري تحقـيق را 30 نفر از زنان مبتلا به ام اس(19 تا 54 سال) با سطح پايين و متوسط بيماري EDSS? 4 (Expanded Disability Status Scale) تشكيل دادند. بيماران به طور تصادفي در سه گروه قرار گرفتند.10 بيمار در گروه تمرينات هوازي(راه رفتن روي نوارگردان) با شدت 75-40 درصد ضربان قلب بيشينه و 10 بيمار در گـروه تـمرينات مـنتخب يوگـا قـرار داشـتند كه در هر جلسه 60 تا 70 دقيقه به تمريـنات هـاتا يوگا مي پرداختند و 10 بيـمار در گـروه كـنترل قـرار گـرفتند. آزمودني ها سه جلسه در هفته براي 8 هفته به تمرين پرداختند. شاخص هزينه فيزيولوژي بيماران قبل و بعد از هشت هفته تمرين مورد مطالعه آماري قرار گرفت. يافته‌ها: تجزيه و تـحليـل يافته هـا نشان داد شاخص هزينه فيزيولوژي بيماران در گـروه تـمرينـات مـنتخـب هـوازي(00/0p=) و گـروه تـمرينـات منتخب يوگا (03/0p=) كـاهش مـعني داري يـافت و ايـن شـاخـص در بيماران گروه كنترل (01/0p=) افزايـش مـعني داري داشـت. ايـن بهبود در گروه تمرينات هوازي به طور معني داري مشهودتر از گروه تمرينات منتخب يوگا بود(00/0p=). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت تمرينات ورزشي هوازي و يوگا مي توانند در بهينه كردن هزينه فيزيولوژي بيماران مبتلا به ام اس تاثير معني داري داشته باشند. م ع پ 1390؛‌10(2): 162-153

Background and Objective: Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating disease of the central nervous system that results in many symptoms. The purpose of this study was to determine the effect of 8 weeks aerobic and yoga training on physiological cost index (PCI) in MS patients. Subjects and Methods: Thirty women with MS (aged 19-54 years) with Expanded Disability Status Scale score of 1.0 to 4.0 (EDSS), were randomly assigned to one of three groups (n=10 in each group) lasting 8 weeks: treadmill training, yoga or a waiting-list control group. Treadmill training consisted of 8-weeks (24 sessions) of treadmill training (30 minutes), at 40 - 75% of age-predicted maximum heart rate. Yoga group subjects participated in a thrice weekly 60-70 minute sessions of Hatha yoga intervention for 8-weeks. The control group followed their own routine treatment program. Energy expenditure was measured by PCI in the pre- and post-intervention. Results: These results indicate both treadmill training (P=0.00) and yoga (P=0.03) produced a significant improvement on PCI. Furthermore, improvement in PCI was more significantly greater in treadmill training than yoga training group(P < 0.01). Conclusion: These results suggest that both training methods are effective in improving PCI in MS patients. However, aerobic treadmill training is more effective than yoga practice in improvement of PCI in people with mild to moderate MS. Sci Med J 2011;10(2):153-162