مقايسه تكانشگري بيماران وسواسي- اجباري پاسخ دهنده و مقاوم به درمان با داروهاي مهاركننده انتخابي بازجذب سروتونين

مقايسه تكانشگري بيماران وسواسي- اجباري پاسخ دهنده و مقاوم به درمان با داروهاي مهاركننده انتخابي بازجذب سروتونين

زمينه و هدف: در سال هاي اخير پژوهشگران به مطالعه روابط دروني بين اختلال وسواسي- اجباري (OCD)، تكانشگري و سروتونين علاقمند شده اند و نتايج متفاوتي از مطالعات گذشته به دست آمده است. هدف از اين پژوهش، مقايسه تكانشگري بيماران وسواسي- اجباري پاسخ دهنده و مقاوم به درمان با داروهاي مهاركننده‌ي انتخابي بازجذب سروتونين (SSRIs) بود. روش بررسي: با استفاده از روش علي- مقايسه اي، بر اساس تعريف سادوك و سادوك (2007) و با روش نمونه گيري سهل الوصول، تعداد 27 بيمار مبتلا به اختلال وسواسي- اجباري در دو گروه بيماران پاسخ دهنده و مقاوم به SSRIs، از نظر علايم وسواسي- اجباري و تكانشگري با استفاده از مقياس تكانشگري بارات، فهرست علايم مقياس وسواسي- اجباري ييل- براون و مصاحبه ساختار يافته تشخيص براي اختلال هاي محور I در DSM-IV، مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين‌هاي تكانشگري و مولفه‌هاي آن در بيماران مقاوم نسبت به بيماران پاسخ دهنده، كمتر بود. سنتروييدهاي دو گروه‌هاي پاسخ دهنده و مقاوم بر اساس تكانشگري و مولفه‌هاي آن به‌طور معني داري تفاوت داشتند (009/0p < ). بين 4 متغير، فقط بر اساس تكانشگري (01/0 (p < و تكانشگري توجهي (01/0p < ) بين دو گروه بيماران پاسخ دهنده و مقاوم تفاوت معني‌دار وجود داشت. نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهند كه بين بيماران وسواسي-اجباري پاسخ دهنده و مقاوم به داروهاي SSRI، از لحاظ سطح تكانشگري تفاوت معني دار وجود دارد و ميانگين تكانشگري بيماران مقاوم بيشتر است. هر چند با توجه به وجود برخي تناقض ها در ادبيات پژوهشي، انجام پژوهش هاي بيشتري براي رسيدن به يك توضيح نظري جامع در مورد روابط دروني تكانشگري، OCD و پاسخ دهي به داروهاي SSRI مورد نياز است. م ع پ 1390؛‌10(2): 196-187

Background and Objective: In recent years, there has been a growing interest in the interrelationships among obsessive- compulsive disorder, impulsivity, and serotonin and previous studies produced mixed results. This study aimed at investigating the comparison of impulsivity between responsive and non-responsive obsessive-compulsive patients to selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs). Subjects and Methods: In an ex post facto design, using Sadock and Sadockʹs (2007) definition, and through convenience sampling, 27 Obsessive-Compulsive patients were divided into two groups (responsive and non-responsive to SSRI) and were examined through 11th Barratt Impulsivity Scale, Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale (symptom checklist), and Structured Clinical Interview for DSM-IV. Results: The mean scores of impulsivity and its components in responsive patients were higher in comparison with non responsive ones. Centroids of responsive and non responsive groups were significantly different regarding impulsivity, attentional, motor, and non-planning impulsiveness (p < 0.009). Among the four variables, there were significant differences only in impulsivity (p < 0.01), attention (p < 0.01) and impulsiveness between responsive and non responsive groups (p < 0.05). Conclusion: The findings of this research shows that there is a significant difference in impulsivity level between responsive and non-responsive obsessive-compulsive patients to SSRIs, and the mean score of impulsivity in non-responsive patients is higher. However, attending to some paradoxes in the literature, more researches are needed to provide a comprehensive theoretical explanation for the interrelationships among impulsivity,OCD, and responsivity to SSRIs. Sci Med J 2011; 10(2):187-196