نخستين بيمارستان‌ها و مراكز درماني در ايران پيش از اسلام

ايرانيان از نخستين ملت‌هايي بودند كه در زمينه‌ي پزشكي و دستيابي به درمان بيماري‌ها و علاج دردها به تكاپو پرداخته و با گذر ايام بر دانش و آگاهي خود در اين زمينه افزودند. در اين تكاپو و كوشش براي فهم و اطلاع از دانش پزشكي و علم طبابت نخستين مراكز درماني براي گرد آمدن بيماران و پزشكان احداث گرديد. با احداث نخستين مراكز درماني كه در آن‌جا پزشكان و بيماران مستقيماً با يكديگر ارتباط مي‌يافتند، علم پزشكي به‌تدريج رشد و نمو پيدا كرده و با گردآمدن پزشكان و بيماران در مكاني خاص و منحصر، بيمارستان‌ها و مراكز درماني پيشرفت بسزايي نمودند تا بدين گونه كه در نخستين دوران حكومت ساسانيان (270 م- 224 م) بزرگ‌ترين مركز آموزشي - درماني در ايران تاسيس يافت و از اقصاي نقاط دنياي آن روزگار افرادي كه طالب علم يا در دانش پزشكي متبحر بودند به اين مركز علمي - درماني (جندي شاپور) سرازير گشتند. بنابراين، نخستين بيمارستان‌ها در ايران پديد آمده و بعدها در جهان اسلام و در بين ديگر ملت‌ها انتشار و رواج يافت. در اين مقاله ابتدا مطالب مربوط به تاريخ مراكز درماني در ايران از طريق مطالعه‌ي كتابخانه‌اي جمع آوري و سپس اين مطالب بر اساس اعتبار منابع دسته‌بندي شده است. در تدوين متن حاضر روش توصيفي و تحليلي در كنار هم مورد استفاده قرار گرفته و ديدگاه‌هاي مختلف نويسندگان درباره‌ي تاريخ مراكز درماني درنظر گرفته و بررسي شده است و تا حد امكان سعي بر ارايه‌ي مطالب جديد و مفيدي در رابطه با تاريخ پزشكي گرديده است.