نگرش به آموزش فراگير و عوامل موثر بر آن در مديران مدارس

نگرش به آموزش فراگير و عوامل موثر بر آن در مديران مدارس

بررسي نگرش مديران مدارس نسبت به آموزش فراگير دانش¬آموزان با نيازهاي ويژه و عوامل مؤثر بر آن در استان قم، هدف پژوهش حاضر بوده است. روش: نمونه¬اي 113 نفري از مديران مدارس مقطع ابتدايي و راهنمايي از طريق نمونه¬گيري تصادفي انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه نگرش¬سنج آموزش فراگير، سعيدي و سليمانوندي، 1386، نگرش مديران نسبت به آموزش فراگير، سنجيده شد. براي تحليل¬هاي آماري از آزمونهاي آماري تي كروسكال واليس، و يومان ويتي استفاده شد. يافته¬ها: نتايج مبين آن بود كه نگرش مديران نسبت به آموزش فراگير در كل مثبت است (01/0 p?)، ولي در بين عوامل شش¬گانه نگرش، يعني: فلسفه فراگيرسازي، احساس شايستگي، روابط دانش آموزان، تأمين منابع لازم، جو يادگيري، و نتايج حاصل از فراگيرسازي، صرفاً نگرش مرتبط با دو عامل جو يادگيري و نتايج حاصل از فراگير¬سازي، مثبت بود. همچنين، نتايج حاكي از آن بود كه سابقه تدريس به دانش¬آموزان با نيازهاي ويژه، و گذراندن دوره¬هاي آموزشي ضمن خدمت در زمينه آموزش فراگير، بر نگرش مديران تاثير دارد، ولي محل خدمت (شهر، روستا)، و مدرك تحصيلي بر نگرش آنان بي تاثير است. نتيجه‌گيري: با توجه به آنكه نگرش نسبت به آموزش فراگير، به¬صورت¬كلي، در مديران مدارس مثبت بود، ولي بررسي عوامل تشكيل¬دهند? آن، نشان داد كه در چهار عامل: فلسفه فراگيرسازي، احساس شايستگي، روابط دانش آموزان، و تأمين منابع لازم، نگرش به آموزش فراگير مثبت نيست؛ از سويي ديگر، سابقه تدريس به دانش¬آموزان با نيازهاي ويژه و گذراندن دوره¬هاي آموزشي ضمن خدمت در زمينه آموزش فراگير، بر نگرش مديران مؤثر بود، مي توان اين گونه نتيجه گرفت كه بايد سعي شود مديران مدارس فراگير از بين افرادي انتخاب شوند كه سابقه و تجربه كار آموزشي با كودكان با نياز¬هاي ويژه را داشته باشند و همچنين كارگاههاي تخصصي مرتبط با عوامل آموزش فراگير را براي آنان طراحي و اجرا كرد.