خطوط كلّي در نقد عرفان‏هاي ناتمام

خطوط كلّي در نقد عرفان‏هاي ناتمام

از آنجا كه گرايش‏هاي عرفاني ريشه در فطرت آدمي دارند و از طريق عرفان مي‏توان به آرامش رسيد، عرفان همواره براي بسياري جاذبه داشته است. البته، عرفانْ مهم و مطلوب است، ولي مي‏تواند دشوار و خطرساز هم باشد؛ زيرا برخي براي دست‏يابي به مقاصد نفساني خود نحله‏ها و فرقه‏هايي را جعل كرده، و جمع كثيري را فريفته و به دنبال خود به راه انداخته‏اند. آميخته شدن درست و نادرست، و مشتبه شدن حق و باطل، راه انتخاب صحيح را بسته و بسياري را در وادي حيرت و سرگرداني افكنده است. از اين‏رو، شناخت لغزشگاه‏ها در عرفان و تشخيص عرفان‏هاي كاذب و مكتب‏هاي شبه‏عرفان ضروري است. با توجه به رواج روزافزون فرقه‏هاي گونه‏گون انحرافي و گسترش فزاينده انواع عرفان‏هاي دروغين نوظهور در كشور ما، طرح اين بحث نمي‏تواند صرفا دغدغه علمي و آكادميك باشد؛ بلكه تكليفي الهي است. انحراف از توحيد، عدم اتّصال به وحي معتبر، اباحيگري و دوري از شريعت، گريز از اجتماع، خودمحوري و بي‏اعتنايي به خلق از اهم ويژگي‏هاي عرفان‏هاي كاذب و ناقص است.

Since gnostic trends are rooted in man’s innate nature, and tranquility can be achieved through gnosis, it has always attracted many people. Though gnosis is important and desirable, it can be a hard task having dangerous experiences, because some, seeking to achieve their own carnal goals, have forged sects and schools, and deceived many people to make them accept their views. Mixing up right with wrong and truth with falsehood has blocked the right path and left many in bewilderment. Therefore, it is necessary to know the fallacies in gnosis and recognize false gnosis and quasi-gnostic schools. Considering the increasing spread of new false gnostic schools in our country, embarking on this topic cannot be a mere scientific and academic concern; rather it is a religious and divine obligation. Among the main features of false and incomplete gnostic schools are deviation from monotheism, dissociation from true revelation, explicitness and separation from Divine law, alienation from society, egoism and inattention to people.