تاثير موسيقي درماني بر توجه انتخابي كودكان داراي اختلال نارسايي توجه ـ بيش‌فعالي

تاثير موسيقي درماني بر توجه انتخابي كودكان داراي اختلال نارسايي توجه ـ بيش‌فعالي

هدف: هدف اين پژوهش، بررسي تاثير موسيقي درماني بر توجه انتخابي كودكان داراي اختلال نقص توجه ـ بيش فعالي شهر شيراز در سال تحصيلي 88-89 بود. روش: اين پژوهش كه از نوع مطالعات تجربي ـ مداخله اي بود به صورت پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل انجام شد، 40 دانش آموز پسر پايه هاي چهارم و پنجم داراي اختلال نقص توجه ـ بيش فعالي بر اساس ملا كهاي تشخيصي DSMIV با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب و به‌صورت تصادفي تعادلي به دو گروه مساوي تقسيم شدند و مداخله فعاليتهاي موسيقيايي (شامل برنامه موسيقي‌درماني براساس نظريه ارف شولورك) در گروه آزمايش به مدت 12جلسه 90 دقيقه اي اجرا شد. براي هر دو گروه قبل و بعد از اجراي مداخلات، آزمون توجه انتخابي (استروپ) كه به صورت نرم افزار تهيه شده بود به منظور سنجش توجه انتخابي اجرا شد. تجزيه و تحليل داده ها برحسب روش آماري تحليل واريانس چندمتغيره و آزمون تي وابسته صورت گرفت. يافته ها: مقايسه ميانگين نمرات در دو گروه كنترل و آزمايش دانش آموزان داراي اختلال نقص توجه ـ بيش فعالي نشان د اد كه افزايش نمرات پس آزمون در تمامي موارد (زمان واكنش و نمره تداخل) در گروه آزمايش بيش از گروه كنترل بود و تفاوت معناداري در زمان واكنش همخوان (0001/0P < )، ناهمخوان (0001/0P < ) و نمره تداخل (007/0P < ) مشاهده شد. نتيجه گيري: با استناد به داده هاي به دست آمده مي توان نتيجه گرفت، اجراي برنامه موسيقي درماني، بر توجه انتخابي دانش آموزان داراي اختلال نقص توجه ـ بيش فعالي اثر مثبت دارد.

Objective: The aim of this research was to study the impacts of music therapy on selective attention of children with attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD) in Shiraz. Methods: This was an experimental design, study. Thirty male elementary students with attention deficit/hyperactivity disorder were diagnosed based on DSM-IV criteria and selected. The participants were assigned randomly to case and control groups. A series of musical activity interventions (including a music therapy program based on Orff-Schulwerk’s theory) were performed on the students of the case group. This study was performed for twelve sessions, ninety minutes per session. To assess the selective attention, both groups underwent a selective attention test (Stroop), which was available as software, before and after the interventions. The multi variable variance analysis and dependent t-test were used for data analysis. Results: The results demonstrated improvement in the post-intervention scores (the intervention score and the time of reaction) was more significant in the study group. Furthermore, there was a significant difference in the time of matched intervention (P < 0.01), the time of non-matched intervention (P < 0.01) and the intervention score (P < 0.007). Conclusion: The results suggested a positive impact of music therapy on the selective attention of children with attention deficit-hyper activity disorder.