بررسي اثر عدالت بين زماني بر رشد اقتصادي با تاكيد بر نقش ارجحيت زماني، مطالعه موردي: اقتصاد ايران

بررسي اثر عدالت بين زماني بر رشد اقتصادي با تاكيد بر نقش ارجحيت زماني، مطالعه موردي: اقتصاد ايران

در اقتصاد متعارف، اذعان مي شود كه رشد اقتصادي و توزيع عادلانه تر درآمدها، اهدافي هستند كه دستيابي همزمان به آنها امكان پذير نيست؛ زيرا حركت در راستاي توزيع عادلانه تر درآمدها، تمايل كل به پس انداز را كاهش مي دهد. اما بر اساس الگوهاي رشد بهينه، به نظر مي رسد، بالاترين رشد اقتصادي هنگامي براي يك سيستم محقق مي شود كه در توزيع امكانات و منابع توليد بين كليه نسل ها بيشترين توجه به عدالت معطوف شود؛ زيرا هرچه نسل هاي حاضر درتخصيص بهينه امكانات بين خود و ديگر نسل ها، اهميت بيشتري براي خود قايل باشند، حجم منابع در دسترس براي كل سيستم كاهش خواهد يافت و بنابراين رشد اقتصادي درنرخ پايين تري تثبيت خواهد شد. آن چيزي كه اين سازوكار را فراهم مي كند، ارجحيت گذاري زماني نسل حاضر بر مقدار مصرف نسل هاي آتي است كه ازطريق اعمال نرخ هاي تنزيل بالاتر فراهم مي شود و در نتيجه، عدالت بين نسلي (بين زماني)، بيشتر مخدوش شده و حجم بهينه پس انداز، كمتر و بنابراين رشد اقتصادي كمتري محقق مي شود. برازش تجربي مدل براي اقتصاد ايران و حل الگو از روش بهينه يابي پويا، حاكي از آن است كه، چنانچه سياستگذار اقتصادي در يك افق برنامه ريزي بتواند از طريق سياست هاي مناسب اقتصادي و اجتماعي، عدالت بين زماني بيشتري را محقق كند و ارجحيت زماني اجتماعي را به نرخ 5 درصد كاهش دهد، مقادير واقعي توليد سرانه، مصرف، پس انداز و ذخيره سرمايه سرانه به ترتيب معادل 5/6 درصد ، 2/2 درصد و 2/4 درصد افزايش خواهند داشت. بنابراين نتايج تجربي حاكي از اثر مثبت توجه به عدالت بين زماني بر رشد اقتصادي مي باشد.