اثرات استرس ازدحامي بر قشر مخچه موش سوري نر

اثرات استرس ازدحامي بر قشر مخچه موش سوري نر

زمينه و هدف: امروزه رشد سريع جمعيت و ازدحام متعاقب آن در شهرهاي بزرگ مي‌تواند به‌عنوان عامل مهمي در ايجاد حساسيت سيستم عصبي در برابر عوامل محيطي مطرح باشد. اين مطالعه با هدف بررسي اثرات استرس ازدحامي به‌صورت ازدحام موش‌ها بر روي قشر مخچه موش سوري صورت گرفت. روش بررسي: در ابتدا 60 عدد موش سوري نر بالغ 6- 5 هفته نژاد NMRI انتخاب شدند، سپس به‌صورت تصادفي به 6 گروه تقسيم و هر گروه جداگانه در يك قفس نگهداري شدند. در گروه اول به‌عنوان گروه كنترل 5 سر موش، در گروه دوم (تحت استرس كم) 10 سر موش و در گروه سوم (تحت استرس زياد) 15 سر موش در يك قفس به مدت يك‌ماه قرار گرفتند. همچنين در سه گروه انتخابي ديگر (گروه‌هاي 4، 5، 6) به همين تعداد موش، ولي به مدت 2 ماه نگهداري شدند. پس از مدت موردنظر ابتدا حيوانات وزن شده و پس از بيهوشي با كتامين و زايلازين، مخچه حيوانات جدا و وزن گرديد. پس از فيكساسيون با فرمالدييد 10%، نمونه‌هايي از لب راست مخچه براي مطالعه با ميكروسكوپ نوري آماده شد. پس از رنگ‌آميزي و تهيه لام‌هاي ميكروسكوپي، تعداد و ارتفاع سلول‌هاي پوركينژ، ضخامت لايه‌هاي دانه‌دار و مولكولار قشر مخچه با برنامه نرم‌افزاري Image Tool در گروه‌هاي مورد مطالعه، تعيين و مقايسه گرديد. يافته‌ها: در مطالعه حاضر، ميانگين وزن حيوانات در گروه‌هاي تحت استرس شديد يك‌ماهه و دوماهه نسبت به گروه كنترل كاهش معني‌داري داشت (001/0p < )، ولي ميانگين وزن حيوانات در گروه‌هاي تحت استرس كم نسبت به گروه كنترل كاهش معني‌داري را نشان نداد. ميانگين تعداد سلول‌هاي پوركينژ، تفاوت معني‌داري را بين گروه‌هاي تحت استرس كم يك‌ماهه و تحت استرس شديد دوماهه نشان داد (004/0p < ). همچنين ميانگين ارتفاع سلول‌هاي پوركينژ در گروه‌هاي تحت استرس كم يك‌ماهه، استرس شديد يك‌ماهه، استرس كم دوماهه و استرس شديد دوماهه در مقايسه با گروه كنترل يك‌ماهه داراي كاهش معني‌داري بود (001/0p < )، ولي ميانگين ضخامت لايه دانه‌دار و لايه مولكولار در هيچ‌يك از گروه‌هاي تحت استرس تفاوت معني‌داري نسبت به گروه كنترل نداشت. نتيجه‌‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد استرس ازدحامي همراه با كاهش وزن حيوانات، كاهش ارتفاع و كاهش تعداد سلول‌هاي پوركينژ مي‌تواند اثرات منفي بر قشر مخچه موش داشته باشد، لذا براي تاييد نتايج فوق به مطالعات بيشتري نياز است.

Background and Objectives: Nowadays, the remarkable growth of population and its subsequent overcrowding in big cities maybe an important factor in causing neural system sensivity against environmental agents.Taking this issue into account, the present study aimed at investigating the effects of social stress on cortex of mouse cerebellum. Methods: 60 adult male mice of the NMRI strain were selected at the age of 5-6 weeks and were randomly divided into 6 groups. In the first three groups, 5 animals per cage (as control), 10 animals per cage (mild stress condition) and 15 animals per cage (sever stress condition) were housed for one month and the next three groups with same condition in same manner were housed for two months (groups 4, 5 and 6). All animals were anesthetized and weighed. The samples of right lobe of cerebellum were removed and fixed for light microscopic study. The thickness of the molecular and granular layers and the number and height of purkinje cells were analyzed by Image Tool soft ware. Results: The results showed that the mean weight of animals in group 3 and group 6(sever stress condition) were significantly reduced compared to the control group (p < 0.001), while the mean weight of animals in mild stress conditions was not significantly reduced compared to controls. The mean number of purkinje cells between groups 2 and 6 showed a significant difference (p < 0.004). The mean height of purkinje cells in all stress groups (group 2, 3, 5 and 6) was significantly reduced compared to group 1 (p < 0.001). The thickness of the molecular and granular layers in all stress groups showed insignificant difference compared to the control group. Conclusion: It can be concluded that the social stress has a detrimental effect on cortex of mouse cerebellum by decreasing the weights of animals, the number and height of cerebellar purkinje cells.