مقايسه تاثيرات جايگزيني تمرينات اندام تحتاني و فوقاني در تناوب هاي استراحتي بر كميت اجراي تمرينات اندام فوقاني

مقايسه تاثيرات جايگزيني تمرينات اندام تحتاني و فوقاني در تناوب هاي استراحتي بر كميت اجراي تمرينات اندام فوقاني

همواره فاصلة استراحتي به ميزان فعاليت انجام شده در جلسة تمرين، عامل مهمي در حفظ اجرا تلقي مي شود و جايگزيني فاصلة استراحتي مناسب، ممكن است اجراي فرد را بهبود بخشد. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر، مقايسة تاثير جايگزيني تمرينات اندام تحتاني و فوقاني بر كميت اجراي تمرينات اندام فوقاني و ميزان لاكتات با بار 75 درصد يك تكرار بيشينه بود. براي اين منظور، 15 مرد تمرين كردة رشتة پرورش اندام با ميانگين سني 9/1± 9/20 سال، وزن 2/5±8/74 كيلوگرم و توان هوازي 6/8± 48/35 ميلي ليتر بر كيلوگرم در دقيقه، به طور داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. همة آزمودني ها چهار جلسه تمرين را به فاصلة 48 ساعت از يكديگر انجام دادند. در جلسة اول، يك تكرار بيشينة آزمودني ها اندازه گيري شد. از جلسة دوم تا چهارم، آزمودني ها در هر جلسه چهار نوبت حركت پرس سينه را با 75 درصد يك تكرار بيشينه تا سر حد خستگي اجرا كردند. در هر جلسه يكي از مدل هاي فعاليتي حركت پرس سينه با استراحت غيرفعال (P1)، حركت پرس سينه با حركت جلو (P2) و استراحت غيرفعال و حركت پرس سينه با حركت پارويي نشسته (P3) و استراحت غيرفعال را به صورت تصادفي انجام دادند و تعداد تكرارها در نوبت هاي مذكور ثبت شد. براي تجزيه و تحليل آماري از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر و آزمون تعقيبي LSD استفاده شد. نتايج نشان داد هر سه مدل فعاليتي مورد استفاده تعداد تكرارها را در نوبت هاي متوالي كاهش مي دهد و بين توانايي حفظ تكرار در نوبت هاي متوالي تفاوت معناداري وجود دارد (001/0 = P). همچنين، توانايي حفظ تكرار با استفاده از مدل فعاليتي P1 در مقايسه با مدل فعاليتي P3 (001/0= P) و همچنين مدل فعاليتي P2 در مقايسه با مدل فعاليتي P3 (02/0=P)، به طور معناداري بيشتر است. اين نتايج نشان داد بين مقدار لاكتات توليد شده در مدل هاي فعاليتي P1 و P3 (001/0=P) و P2 و P3 (03/0=P) تفاوت معناداري وجود دارد. بنابراين، با توجه به اينكه بين تعداد تكرارها و مقدار لاكتات توليد شده در مدل هاي فعاليتي P1 و P2 تفاوت معناداري وجود ندارد (085/0= P)، به نظر مي رسد استفاده از تركيب تمرينات اندام فوقاني و تحتاني علاوه بر اينكه با كاهش مقدار لاكتات تجمع يافته، كميت تكرارها رادر حد بالاتري نگه مي دارند، كل زمان تمرين را نيز نسبت به ديگر مدل هاي تمريني كاهش مي دهند.

The aim of this study was to compare the effects of substitution of upper and lower body exercises during rest intervals on the quantity of upper body performance and lactate with 75% 1RM (Repetition maximum). For this purpose, 15 trained bodybuilders (age 20.9±1.9 years, weight 74.8±5.2 kg and aerobic power 35.48±8.6 ml/kg/min) took part in this study voluntarily. All subjects performed four testing sessions of bench press with 48 hours of recovery between sessions. In the first session, 1RM was measured. During the second to fourth session, subjects performed four sets per session with 75% 1RM up to voluntary exhaustion. In each session, subjects completed one of the following models: bench press movement with inactive rest (P1), bench press movement with leg extension and inactive rest (p2), and bench press movement with seated rowing and inactive rest (p3) randomly. For statistical analysis of data, two-way repeated measures ANOVA and LSD post hoc test were used. The results showed that all three exercise models reduced the repetitions in consecutive sets, and there were significant differences between consecutive sets (P=0.001). Also, sustainability of repetitions in P1 exercise model was significantly higher than P3 exercise model (P=0.001), and P2 exercise model than P3 exercise model (P=0.02). The present findings indicated a significant difference between lactate produced during P1 and P3 models (P=0.001), and P2 and P3 models (P=0.03). Therefore, as there was no significant difference between percentage of repetition and lactate production during exercise models of P1 and P2, it seems that combined upper and lower exercise reduces the time of exercises and maintains the repetitions at a higher level through decreasing lactate accumulation.