تحليل ساختاري و كنش‌گرا بر چرايي تثبيت حكومت اقتدارگرا در مصر

تحليل ساختاري و كنش‌گرا بر چرايي تثبيت حكومت اقتدارگرا در مصر

مصر به‌دليل دارا بودن تمدني بسيار كهن و به‌عنوان پرجمعيت‌ترين كشور عربي ـ اسلامي، يكي از مهم‌ترين كشورهاي اسلامي و از بازيگران اصلي در جهان عرب است. نكته قابل توجه ديگر آنكه ديرينه تاريخي نوسازي و اصلاحات در اين كشور به دو سده پيش برمي‌گردد و نسبت به كشورهاي ديگر از بيشترين تعداد گروه‌ها، نهادهاي مدني و جريانات سياسي برخوردار بوده است، لذا سوال مهم آن است كه با اين وجود، چرا مصر شاهد پايداري حكومت اقتدارگرا در دوران حكومت مبارك بوده است. از اين رو سقوط حكومت مبارك موضوع اصلي اين تحقيق نخواهد بود. در اين نوشتار، با استفاده از رهيافت نظري ساختار ـ عامليت يا كنش‌گرا، چرايي تثبيت حكومت اقتدارگرا در مصر از دهه 1980 به اين‌سو بررسي مي‌شوند. فرضيه اصلي آن است كه ساخت اقتدارگراي حكومت، نخبگان حكومتي غيردموكراتيك و محدوديت‌هاي شديد ساختاري اعم از سياسي، اقتصادي و حقوقي از يك‌سو و ضعف‌هاي جدي در كنش‌گران و رهبران مدني (ضعف پيوندهاي افقي و همكاري و عدم اجماع در بين آنها) از سوي ديگر منجر به تثبيت اقتدارگرايي با دموكراسي صوري در سه دهه اخير شده‌اند.