بررسي نقش آموزش زيست محيطي در مديريت زيست محيطي زنان روستايي (مطالعه موردي: منطقه غرب استان مازندران)

بررسي نقش آموزش زيست محيطي در مديريت زيست محيطي زنان روستايي (مطالعه موردي: منطقه غرب استان مازندران)

زنان براي ايفاي نقش خود در حفاظت از محيط زيست بايد توانمندي لازم را داشته باشند. در اين جهت انتخاب مطلوب ترين روش هاي آموزشي همراه با دانش روز مي تواند در دستيابي به اهداف مديريتي جهت حفظ و حمايت از محيط زيست كمك موثري نمايد . به دليل ارزش خاص زنان در صرفه جويي در مصرف منابع طبيعي، نقش آموزش زيست محيطي زنان را در مديريت محيط زيست در 24 روستاي شهرستان هاي نوشهر، چالوس، تنكابن و رامسر از استان مازندران مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه آماري اين تحقيق 75945 نفر از زنان در محدوده سني 15تا64 سال بود كه با روش نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي تعداد 165 نفر از آنان به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. بررسي فرضيه هاي تحقيق با استفاده از آزمون آماري اسپيرمن انجام شده است. نتايج حاكي از آن است كه بين علاقه مندي نسبت به محيط زيست، نوع آموزش زيست محيطي و نقش زنان در مديريت محيط زيست رابطه مثبت و معني داري وجود داشته و فرضيه ها تاييد شده اند

Total number of women taking part in this research is 75945 in the age group of 15-64 years in the west of Mazandaran province (including the cities of Noshahr, Chaloos, Tonekabon, Ramsar). 165 women were randomly selected by 2-stage cluster sampling from 24 villages in the west of Mazandaran province. This research is of descriptive nature (ex pose facto). The findings and results of the present research indicated that there is meaningful and positive relationship between, the degree of interest in environment, the kind of environmental training and the womenʹs role in the management of environment. Keywords: Environment, Education, Womens , Notice