نياز به زمينه‌سازي ظهور موعود؛ فراگفتمان انسان مدرن

«انسان» و مسائل مرتبط با او، از نخستين مباحث مهمي است كه در هر جهان‌بيني و ايدئولوژي، به آن توجه مي‌شود؛ مسائلي هم‌چون آينده تاريخي، جغرافيايي و فرهنگي جهاني كه در آن زندگي مي‌كند و اين‌كه آيا به راستي خواهان چيست. لذا فلسفه‌ها و روي‌كردهاي گوناگون و اديان متعدد، هريك به نحوي سعي داشته‌اند تا اين سؤال را پاسخ گويند. مقاله حاضر نيز در پي پاسخ به اين سؤال است و اين‌كه آيا جداي از نظريات ايدئولوژيك، مي‌توان در ميان روي‌كرد‌هاي موجود در غرب، طرح و تئوري تازه‌اي در اين باره يافت و نظريات روان‌شناسي، جامعه‌شناسي و يا نظريه‌اي هم‌چون فوتوريسم يا موعودگرايي، تا چه اندازه به موعود مطلوب انسان دست يافته است؟ مقاله ضمن بيان خواسته‌هاي انسان مدرن، از آينده و دولت موعود و ذكر دلايلي در فراگفتماني اين نياز، در نهايت بر اين نكته تأكيد مي‌كند كه موعود دين اسلام، بهترين مصداق در تحقق تمام اين خواسته‌ها به نحو مطلوب است. به عبارت ديگر، اسلام عقيده به غيب را به عقيدة به واقعيت تبديل مي‌كند و انسان‌ها را از پي‌جويي منجي موهوم در آينده، به ايمان به منجي زنده و معاصر سوق مي‌دهد.