بررسي رابطه معيارهاي حسابداري و اقتصادي عملكرد با ارزش شركت‎ها در صنايع سيمان و پتروشيمي بورس تهران

بررسي رابطه معيارهاي حسابداري و اقتصادي عملكرد با ارزش شركت‎ها در صنايع سيمان و پتروشيمي بورس تهران

معيار اصلي خلق ارزش در بنگاه‎هاي اقتصادي از ديدگاه حسابداري مديريت اندازه و تداوم سود باقي‎مانده است كه در قالب ارزش افزوده اقتصادي اندازه‎گيري مي‎شود. از مشكلات اصلي استفاده از معيار ارزش افزوده اقتصادي در ايران، كمبود تعداد مشاهدات است. از روش‎هاي آماري رايج براي برطرف نمودن محدوديت فوق تكنيك بوت استرپينگ است كه در اين مقاله با استفاده از رگرسيون بوت‎استرپ به مقايسه و بررسي تاثير معيارهاي حسابداري و اقتصادي در ارزيابي عملكرد شركت‎هاي صنايع سيمان و پتروشيمي حاضر در بورس تهران طي سال‎هاي1378-1387 پرداخته شده است. نتايج بيانگر برتري معيارهاي اقتصادي در مقايسه با معيارهاي حسابداري و ناكافي بودن معيارهاي حسابداري در ارزيابي عملكرد شركت‎ها است.

The main measure for creating value in enterprises from the viewpoint of managerial accounting is the size and continuity of residual income, which measured in the form of economic value added. The problem in the use of economic value added measure in Tehran Stock Exchange is the number of low observations. This study employs pooled Bootstrap regression on the cross sectional data of 23 cement and petrochemical companies listed in the TSE over the period 1378 – 1387 to examine whether EVA® or the traditional accounting-based measures are associated more strongly with stock returns. Empirical results indicate that the relative information contents of the economic measures are greater than that of earnings.